Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapewne niewiele osób słyszało o Borysie Najfeld. A trzeba przyznać, że jego przestępcze działania objęły swym zasięgiem spory obszar. Borys urodził się w Homlu w Związku Radzieckim. Opuszczony przez rodziców, wychowywany przez dziadków już we wczesnej młodości sprawiał problemy wychowawcze. Pod koniec lat 70. wraz z całą rodziną wyemigrował do Ameryki, gdzie szybko zdał sobie sprawę, że uczciwa praca nie jest dla niego. Całe życie "poświęcił" na budowanie przestępczej reputacji.

Książka w sporej mierze oparta jest na wspomnieniach samego Najfelda. Autor przez cztery lata przeprowadził z nim wiele wywiadów, co zaowocowało powieścią mocno nietuzinkową, bo w oryginale pozostawiono wypowiedzi Najfelda. I tu zaczyna się mój problem z jej odbiorem. Z zasady nie czytam autobiografii (wyjątkiem jest ta napisana przez Joannę Chmielewską). Zawsze uważam, że brakuje w nich obiektywizmu. A gdy tak jak w tym przypadku czytam jak siedemdziesięcioletni mężczyzna wspomina rozmowy/wydarzenia sprzed 50 lat i robi to tak precyzyjnie... naprawdę czasami ciężko mi uwierzyć w autentyczność opisywanych zdarzeń.

W powieści zabrakło mi większej konfrontacji opowieści z tym co można znaleźć w oficjalnych aktach spraw prowadzonych przeciwko Borysowi lub chociażby, co w owym czasie pisały gazety.

Ale jeśli pominąć moją awersję do autobiografii to książkę czyta się jak kryminał. Ilość przestępstw i przekrętów, których dopuścił się Najfeld jest ogromna, a on opowiada o tym z pasją i z chęcią dzieli się najmniejszymi szczegółami.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Znak.

Zapewne niewiele osób słyszało o Borysie Najfeld. A trzeba przyznać, że jego przestępcze działania objęły swym zasięgiem spory obszar. Borys urodził się w Homlu w Związku Radzieckim. Opuszczony przez rodziców, wychowywany przez dziadków już we wczesnej młodości sprawiał problemy wychowawcz...

Rozwiń Zwiń

Komisarz Laura Wilk zostaje szefową grupy śledczej poszukującej działającego od lat mordercy nastolatek. Przez kolegów złośliwie nazywana Wilczycą sprawnie podejmuje trop i jest blisko rozwiązania sprawy, gdy na drodze stają jej nieprzewidziane okoliczności...

Psycholog Maciej Lesiecki, prywatnie bliski znajomy Laury, ma coraz więcej problemów w życiu osobistym, ich rozwiązaniem może być przyjęcie zlecenia na odnalezienie zwłok dawno zaginionej nastolatki. Jednak nie wszystkim odpowiada jego nowa praca...

Jestem zwolenniczką wielowątkowych powieści, których Autor potrafi je ostatecznie sprawnie połączyć i wytłumaczyć. Jednak tym razem miałam do czynienia z odrobinę innym zabiegiem, ponieważ pan Gorzka nie wprowadza wszystkich wątków na raz, nie bombarduje nimi czytelnika, a robi to stopniowo. Najpierw najważniejsza jest Laura i prowadzona przez nią sprawa, jednak w pewnym momencie wątek ten zostaje "wyciszony" i pierwsze skrzypce gra Maciej i jego poszukiwania. Takie przenikanie się wątków z równoczesnym podkreśleniem ważności najpierw jednej sprawy potem drugiej niesamowicie gra na wyobraźni czytelnika, a dodatkowo sprawia, że tym trudniej oderwać się od lektury. Bo wątki są tak samo ciekawe, ca sprawia, że jak najszybciej chcemy poznać rozwiązanie zagadki. A naczekać się trochę trzeba biorąc pod uwagę objętość powieści. Ale nie oszukujmy się taka objętość jest atutem, bo po niemal 500 stronach i tak czuje się niedosyt i czeka na więcej.

Muszę przyznać, że Autor nie tylko potrafi, ale też wyraźnie lubi szokować swoich czytelników. Wiele scen czytałam z niedowierzaniem, przy wielu nie mogłam otrząsnąć się z szoku, a niektóre przywodziły mi na myśl Dziki Zachód (czyli zwyczajnie byłam nimi zachwycona). Podobały mi się spostrzeżenia Autora na temat świata polityki i tego jak różnie jest on postrzegany.

Co do kreacji bohaterów to tu również chapeau bas dla Autora. Stworzenie bohaterów tak niejednoznacznych, tak mocno skonfliktowanych wewnętrznie i budzących tyle wątpliwości natury moralnej musiało być nie lada wyzwaniem, a jednocześnie wielkim przeżyciem dla czytelników.

Nie czytałam wcześniejszych powieści Autora, więc nie mam porównania. Jednak "Poszukiwacz zwłok" wielokrotnie pozytywnie mnie zaskoczył. Wiele scen zostało napisanych jakby specjalnie pod mój gust czytelniczy. Dlatego nie pozostaje mi nic innego jak zachęcić Was byście sami spróbowali zmierzyć się z tą zagadką.

Mieczysław Gorzka zastanawia się czy książka spodoba się czytelnikom, bo jeśli tak to będzie to początek nowej serii. Myślę, że tu nie ma co się zastanawiać. Po takiej powieści, z takim zakończeniem kolejna powieść jest rzeczą bezdyskusyjną, a właściwie to już powinna leżeć na biurku wydawcy w pełni gotowa do druku.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca.

Komisarz Laura Wilk zostaje szefową grupy śledczej poszukującej działającego od lat mordercy nastolatek. Przez kolegów złośliwie nazywana Wilczycą sprawnie podejmuje trop i jest blisko rozwiązania sprawy, gdy na drodze stają jej nieprzewidziane okoliczności...

Psycholog Maciej Lesiecki, p...

Rozwiń Zwiń

Tom Severin ma reputację bezwzględnego w interesach i choć wielu znajomych go ceni to nie jest idealnym kandydatem na męża lady Cassandry Ravenel. I chociaż tych dwoje ciągnie do siebie to jednak każde z innego powodu postanawia, że ich związek jest rzeczą niemożliwą. Tyle, że mijają miesiące, a oni nie potrafią o sobie zapomnieć...

Od dawna nie czytałam romansu historycznego, ale klimat tego od razu mnie pochłonął. Świetnie oddana epoka i sporo nietypowych ciekawostek. Lekki styl pisania i spora dawka humoru, a do tego Tom jako bohater nie-idealny (tu zaznaczę, że na jego tle Cassandra wypada dość blado). Jeśli dodamy do tego problemy epoki wiktoriańskiej oraz damę w opałach dostaniemy powieść od której ciężko się oderwać. Ja w każdym razie nie umiałam.

Obiektywnie rzecz biorąc książka może nie zasługuje na ocenę 5/5, bo nie wyróżnia się w sposób znaczący na tle innych romansów historycznych, ale ja właśnie takiej pozycji potrzebowałam. Wielotygodniowy kryzys czytelniczy nie pozwalał mi czytać więcej niż kilkadziesiąt stron dziennie, a dla tej książki zarwałam noc, co od czasów szkolnych nie zdarza się tak często. Podczas lektury "W pogoni za Cassandrą" na kilka godzin zupełnie oderwałam się od rzeczywistości, a przy okazji dobrze się bawiłam za sprawą ciętego humoru bohaterów. Pierwsze spotkanie z twórczością Lisy Kleypas uznaję za wyjątkowo udane. Teraz czas nadrobić wcześniejsze tomy serii.

Tom Severin ma reputację bezwzględnego w interesach i choć wielu znajomych go ceni to nie jest idealnym kandydatem na męża lady Cassandry Ravenel. I chociaż tych dwoje ciągnie do siebie to jednak każde z innego powodu postanawia, że ich związek jest rzeczą niemożliwą. Tyle, że mijają miesi...

Rozwiń Zwiń

Rodzina Swiftów, choć może nie tak zżyta jak dawniej, to na zjazdy rodzinne stawia się (niemal) w komplecie. Tym bardziej, że tradycją jest, by w ich trakcie szukać zaginionego skarbu prawuja Zdrożnego. I choć przy okazji zbieraniny tak różnych osobowości trudno mówić o czymś typowym, to obecny zjazd zaczyna się wyjątkowo nietypowo, bo od zrzucenia ze schodów ciotki Schadenfreude.

Książka przeznaczona w teorii dla młodszego czytelnika świetnie sprawdzi się również dla osób bardziej dojrzałych. Sama nieźle bawiłam się podczas lektury, bo poczucie humoru jakie ma Autorka idealnie trafiło w mój gust, a i tak wielokrotnie łapałam się na myśli, że jako dziecko/nastolatka byłabym książką wręcz zachwycona.

Zagadka kryminalna wcale nie tak oczywista i łatwa do rozwiązania. Jeśli doda się do tego wspomniane już poczucie humoru i bardzo specyficzny klan Swiftów to otrzymujemy powieść przy której spędzimy czas dobrze się bawiąc i którą jeszcze długo będziemy wspominać.

Ogromny plus za podjęcie tematu tożsamości płciowej. Autorka nie rozwodzi się za bardzo, nie dopisuje żadnej ideologii, nie próbuje nikogo na siłę przekonać. Po prostu stwierdza fakty i przechodzi nad nimi do porządku dziennego. I dla mnie taki prosty przekaz, że można nie być ani chłopcem, ani dziewczynką jest bardziej czytelny.

Przy okazji tej książki powiem, że warto zerknąć na sam koniec, gdzie znajduje się bardzo przejrzysta lista osób, które pracowały nad polskim wydaniem, dzięki niej już zawsze będziecie wiedzieli kto jest kim w wydawnictwie.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Znak.

Rodzina Swiftów, choć może nie tak zżyta jak dawniej, to na zjazdy rodzinne stawia się (niemal) w komplecie. Tym bardziej, że tradycją jest, by w ich trakcie szukać zaginionego skarbu prawuja Zdrożnego. I choć przy okazji zbieraniny tak różnych osobowości trudno mówić o czymś typowym, to o...

Rozwiń Zwiń

Sobota to dla Was poranne wstawanie czy możliwość dłuższego wylegiwania się w łóżku? A co, gdyby po sobotniej nocy nie nadeszła niedziela tylko znów byłby piątek? Z taką sytuacją ma do czynienia Jen, która na własne oczy widzi jak jej zaledwie osiemnastoletni syn zabija nieznajomego mężczyznę na progu ich domu. Dlaczego to zrobił? Jak matka może mu pomóc? W głowie Jen trwa gonitwa myśli, a kiedy kobieta budzi się "następnego" ranka jest dzień wcześniej, do zbrodni jeszcze nie doszło. Czy można w takim razie jej zapobiec?

Od kilku dni staram się pozbierać myśli i napisać coś sensownego, co sprawi, że sięgnięcie po "Nie to miejsce, nie ten czas". Jednak żadne słowa nie oddadzą emocji, które towarzyszyły mi podczas czytania, żadne słowa nie oddadzą geniuszu Autorki, która wymyśliła i po mistrzowsku zrealizowała tak niezwykłą koncepcję. Jednak spróbuje choć częściowo przybliżyć Wam, dlaczego warto sięgnąć po tę powieść.

Pierwsze, co zwraca uwagę to odwrócona kolejność zdarzeń jakie poznaje czytelnik. I chociaż wiem, że Autorka wymyśliła je chronologicznie, to i tak byłam pod ogromnym wrażeniem, że każdy detal jest dopracowany, każdy z pozoru błahy szczegół ma znaczenie i jest zdradzony w idealnie przemyślanym momencie, i że naprawdę warto zwracać uwagę na te szczegóły i próbować samemu rozwiązać zagadkę morderstwa. I w tym miejscu zaznaczę, że po przeczytaniu zakończenia musiałam pobieżnie przeczytać książkę jeszcze raz tylko po to, by upewnić się, że wszystko się zgadza, a Autorka w żaden sposób mnie nie "oszukała".

Tym, co mnie najbardziej zainteresowało były rozdziały pisane z perspektywy Ryana, o którym wiemy kim jest i powoli poznajemy jego losy, ale do końca nie możemy być pewni "kiedy". I choć w pewnym momencie domyśliłam się części jego historii to tak naprawdę moja wiedza powodowała, że miałam jeszcze więcej pytań i większy mętlik w głowie. Zresztą niemal każde zakończenie rozdziału z nim wywoływało natłok myśli i powodowało, że przez kilka minut nie mogłam czytać dalej, bo próbowałam przeanalizować to czego się dowiedziałam.

"Nie to miejsce, nie ten czas" to jeden z najlepszych thrillerów jakie przeczytałam nie tylko w tym roku, ale kiedykolwiek i na pewno na długo pozostanie w pamięci. Od powieści trudno się oderwać, a ilość emocji towarzyszących lekturze nie pozwala odłożyć książki przed poznaniem zakończenia. Książka to rasowy thriller posiadający wszystkie najlepsze cechy swojego gatunku, a jednak poprzez swoją nietuzinkowość i niekonwencjonalność wymykająca się wszelkim schematom.

Gdybyście mieli w swoim życiu przeczytać tylko jeden thriller to niech to będzie "Nie to miejsce, nie ten czas". Jeśli thrillery to Wasza pasja to obok tego tytułu nie możecie przejść obojętnie. Po prostu czytajcie. Na moją odpowiedzialność.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Znak.

Sobota to dla Was poranne wstawanie czy możliwość dłuższego wylegiwania się w łóżku? A co, gdyby po sobotniej nocy nie nadeszła niedziela tylko znów byłby piątek? Z taką sytuacją ma do czynienia Jen, która na własne oczy widzi jak jej zaledwie osiemnastoletni syn zabija nieznajomego mężczy...

Rozwiń Zwiń

W najnowszej powieści Anny Krystaszek dostajemy nie tylko bezpośrednią kontynuację losów prokuratora Jana Hejdy, ale też zupełnie nową sprawę. W niewielkiej wsi koło Częstochowy dochodzi do włamania, które nie przebiega tak jak złodzieje sobie zaplanowali. Nie dość, że nie wszyscy lokatorzy wyjechali, to jeszcze na parę włamywaczy czekał tajemniczy mężczyzna, który zabija jedno z nich, a drugiemu cudem udaje się uciec.

Tak jak i w poprzednich książkach Autorki tak i teraz jest krótko, zwięźle i treściwie, a jednak czytelnikowi towarzyszy ogrom emocji. Autorka ma niezwykły talent do napisania powieści niewielkiej objętościowo (raptem 300 stron), za to bogatej w wydarzenia, akcję i warstwę psychologiczną. Bardzo cieszę się, że tym razem jeden z bohaterów ma spektrum autyzmu, bo Anna Krystaszek podeszła do tematu bardzo kompleksowo i pokazała jak spektrum wpływa na życie całej rodziny. A przecież to tylko jeden z elementów będący atutem powieści. Warstwa psychologiczna jest obszerniejsza, bo dotyczy też pozostałych bohaterów, a więc mamy trudną przeszłość i jej skutki odczuwane w teraźniejszości, problem alkoholizmu czy niełatwych relacji z rodziną. A oprócz tego to, co każdy miłośnik thrillerów lubi najbardziej, czyli wartką akcję i napięcie wyczuwalne podczas każdej minuty czytania.

Twórczość Autorki poznaję sukcesywnie od pierwszego tomu i chociaż już debiut wywarł na mnie wrażenie, to każda kolejna powieść jest tylko lepsza. Nie tylko nie mogę doczekać się następnej premiery, ale z niecierpliwością oczekuję wszystkich części cyklu, żebym mogła usiąść i ponownie je przeczytać, ale tym razem "na raz". Już teraz Autorka zdradza nam elementy wielkiej układanki jaką przygotowała dla czytelników, a ja nie mogę doczekać się kiedy ujawni nam całość.

Jeśli ktoś nie zna twórczości pani Krystaszek to ja szczerze polecam. Należy jedynie pamiętać, by czytać książki w odpowiedniej kolejności. Można też tak jak ja pominąć jedną część i zaserwować sobie mega spoiler, tylko po co? ;)

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Muza.

W najnowszej powieści Anny Krystaszek dostajemy nie tylko bezpośrednią kontynuację losów prokuratora Jana Hejdy, ale też zupełnie nową sprawę. W niewielkiej wsi koło Częstochowy dochodzi do włamania, które nie przebiega tak jak złodzieje sobie zaplanowali. Nie dość, że nie wszyscy lokatorz...

Rozwiń Zwiń