Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lekka i przyjemna, idealna na wieczór z lampką wina.

Lekka i przyjemna, idealna na wieczór z lampką wina.

Scholomance to idealna książka na zimowe wieczory, lekka, przyjemna, akcja się dzieje. Delikatnie irytujące były momenty, w których coś się dzieje ale zamiast śledzić akcje mamy opisane na dwie strony wspomnienia, myśli bądź opisy które nie są w tym danym momencie najważniejsze. Bohaterowie za to wykreowani bardzo dobrze. Uważam, że mieli tak ludzkie odruchy. Szczególnie główna bohaterka, którą bardzo polubiłam. Dzięki temu bardzo się przywiązałam do postaci pomimo szybkiej lektury. Zdecydowanie sięgnę po część drugą.

Scholomance to idealna książka na zimowe wieczory, lekka, przyjemna, akcja się dzieje. Delikatnie irytujące były momenty, w których coś się dzieje ale zamiast śledzić akcje mamy opisane na dwie strony wspomnienia, myśli bądź opisy które nie są w tym danym momencie najważniejsze. Bohaterowie za to wykreowani bardzo dobrze. Uważam, że mieli tak ludzkie odruchy. Szczególnie...

No dobra bądźmy szczerzy początek był naprawdę średni. Sierota idzie do szkoły i jest szkalowana, a przy tym najlepsza ze wszystkich. Ten konkretny motyw pojawia się tak często w młodzieżówkach fantasy że już tym rzygam. Potem zaczynają się pojawiać elementy z bogami i robi się ciekawiej. I nareszcie kończy się szkoła i zaczyna się wojna. Tu autorka odwaliła kawał dobrej roboty. Przedstawiła wojnę w sposób brutalny i okrutny. Pokazała realną wojnę. Końcówki w ogóle się nie spodziewałam. Myślałam że wojna będzie się ciągnęła przez wszystkie trzy książki. A główna bohaterka po prostu wybiła cały naród. Lekko zwariowała na końcu, bardzo ciekawi mnie dalszy rozwój tej postaci. Bohaterowie książki mają bardzo rozbudowane charaktery i swoje historie. Po takim początku książki nie sądziłam że tyle postaci zginie, ale uważam to za ogromny plus, jednak są na wojnie, a tam ciągle ktoś umiera. Mam tylko nadzieję że wszyscy nagle nie zmartwychwstaną jak Nezha. Jestem niesamowicie ciekawa dalszych części i tego jak rozwinie się historia Rin.

No dobra bądźmy szczerzy początek był naprawdę średni. Sierota idzie do szkoły i jest szkalowana, a przy tym najlepsza ze wszystkich. Ten konkretny motyw pojawia się tak często w młodzieżówkach fantasy że już tym rzygam. Potem zaczynają się pojawiać elementy z bogami i robi się ciekawiej. I nareszcie kończy się szkoła i zaczyna się wojna. Tu autorka odwaliła kawał dobrej...