Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie zawiodłam się. Intryga wciągająca. Bohaterowie sympatyczni. Piękne opisy przyrody.
Ale i dużo smutku.
Nie zrozumiałam wątku wilczycy (optymistyczne przesłanie?!).
Polecam.
Zabieram się za kolejne tomy.

Nie zawiodłam się. Intryga wciągająca. Bohaterowie sympatyczni. Piękne opisy przyrody.
Ale i dużo smutku.
Nie zrozumiałam wątku wilczycy (optymistyczne przesłanie?!).
Polecam.
Zabieram się za kolejne tomy.

Pierwszy tom cyklu o Rebece, przeczytany jako drugi.
Ciekawa rola głównej bohaterki.
Polecam.
Zabieram się za kolejne tomy.

Pierwszy tom cyklu o Rebece, przeczytany jako drugi.
Ciekawa rola głównej bohaterki.
Polecam.
Zabieram się za kolejne tomy.

Jak napisał "Time": Nierozwiązywalne równanie na tablicy dla odważnych (z okładki książki).
I wiele spraw do przemyślenia.
Z początku irytował mnie brak myślników przed wypowiedziami.
Przez kilkadziesiąt stron nie rozumiałam, dlaczego część rozdziałów jest drukowana kursywą.
Jeszcze w połowie czytania nie byłam ciekawa drugiej części dyptyku.
Po raz pierwszy sięgnęłam po McCarthiego. I nie żałuję.
Polecam. Bardzo.

Jak napisał "Time": Nierozwiązywalne równanie na tablicy dla odważnych (z okładki książki).
I wiele spraw do przemyślenia.
Z początku irytował mnie brak myślników przed wypowiedziami.
Przez kilkadziesiąt stron nie rozumiałam, dlaczego część rozdziałów jest drukowana kursywą.
Jes...

Rozwiń Zwiń

Czytałam bez zaciekawienia. Dopiero pod koniec akcja nabrała tempa.
W sumie ... polecam!

Czytałam bez zaciekawienia. Dopiero pod koniec akcja nabrała tempa.
W sumie ... polecam!

Książka dla wszystkich nieprofesjonalistów, którzy interesują się malarstwem.
Uzupełniłam swoją wiedzę nie tylko o Vermeerze, lecz także o tle dwudziestowiecznego rynku sztuki i fałszerstw.
Autor jest dziennikarzem i trzeba zaakceptować reportażowy styl.
Bardzo podobały mi się końcowe rozdziały, z których można dowiedzieć się o dalszych losach dzieł Vermeera i falsyfikatach jego obrazów.
Polecam!

Książka dla wszystkich nieprofesjonalistów, którzy interesują się malarstwem.
Uzupełniłam swoją wiedzę nie tylko o Vermeerze, lecz także o tle dwudziestowiecznego rynku sztuki i fałszerstw.
Autor jest dziennikarzem i trzeba zaakceptować reportażowy styl.
Bardzo podobały mi się końcowe roz...

Rozwiń Zwiń

Zbyt brutalna.
Chyba nie sięgnę po kolejne losy tego bohatera.
Choć, czytało się dobrze - jak to Mroza.
Zakończenie rozczarowało, jakby autor w pewnym momencie zorientował się, że może jeszcze coś z tej postaci wycisnąć w kolejnych książkach.

Zbyt brutalna.
Chyba nie sięgnę po kolejne losy tego bohatera.
Choć, czytało się dobrze - jak to Mroza.
Zakończenie rozczarowało, jakby autor w pewnym momencie zorientował się, że może jeszcze coś z tej postaci wycisnąć w kolejnych książkach.

Czytało się świetnie.
Może trochę zbyt dużo dłużyzn, ale intryga to wynagradza.
Czytanie utrudniało tylko to, że nie pamiętałam faktów z życia głównych bohaterów, opisanych w I części.
Czekam na kolejny tom serii.

Czytało się świetnie.
Może trochę zbyt dużo dłużyzn, ale intryga to wynagradza.
Czytanie utrudniało tylko to, że nie pamiętałam faktów z życia głównych bohaterów, opisanych w I części.
Czekam na kolejny tom serii.

Trochę "przefajnowana, ale bardzo wciągająca.
Mam wrażenie że niektóre wątki są tylko po to, aby "sprzedać" ciekawostki z PRL-u lat 60.
Ale ... pan Machulski to instytucja.
Polecam lekturę.
Czekam na film.

Trochę "przefajnowana, ale bardzo wciągająca.
Mam wrażenie że niektóre wątki są tylko po to, aby "sprzedać" ciekawostki z PRL-u lat 60.
Ale ... pan Machulski to instytucja.
Polecam lekturę.
Czekam na film.

Po raz pierwszy sięgnęłam po książkę pani Larsson i trafiłam na środkowy tom serii.
Intryga porównywalna do Jo Nesbo plus elementy magiczne.
Czytała się doskonale, przewidywane przez czytelnika tropy - mylone perfidnie, a rozwiązanie intrygujące.
Sięgnę po początek serii.
Gorąco polecam.

Po raz pierwszy sięgnęłam po książkę pani Larsson i trafiłam na środkowy tom serii.
Intryga porównywalna do Jo Nesbo plus elementy magiczne.
Czytała się doskonale, przewidywane przez czytelnika tropy - mylone perfidnie, a rozwiązanie intrygujące.
Sięgnę po początek serii.
Gorąco polecam.

Zgrabnie napisane, lecz monotonne. Zapowiedzianej w pierwszym rozdziale krwawej zbrodni wypatrywałam na kolejnych stronach powieści. I tak przez blisko 400 stron.
W opisach należałoby zaznaczyć, że to soft sensacja. Ja niestety byłam świeżo po lekturze Jo Nesbo, więc się zawiodłam.
Ale polecam tym, którzy lubią powieści obyczajowe.

Zgrabnie napisane, lecz monotonne. Zapowiedzianej w pierwszym rozdziale krwawej zbrodni wypatrywałam na kolejnych stronach powieści. I tak przez blisko 400 stron.
W opisach należałoby zaznaczyć, że to soft sensacja. Ja niestety byłam świeżo po lekturze Jo Nesbo, więc się zawiodłam.
Ale po...

Rozwiń Zwiń