Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja przygoda z tą książka rozpoczęła się kiedy około dwóch miesięcy temu pożyczyłam ją w wersji angielskiej od mojej znajomej. Przeczytałam ok. 50 stron i dowiedziałam się, że na naszym rynku pojawi się polska wersja. Doszłam do wniosku, że zaprzestanę czytać tekst i zaopatrzę się nasze wydanie. Przyciągnął mnie opis książki.



Clarie jako dwudziestoletnia dziewczyna, żyła jak każda zwyczajna osoba i nie chciała mieć dzieci. Los spłatał jej figla, gdyż okazało się, że spędzona noc z nieznajomym zaowocowała ciążą. Clarie musiała pogodzić się z tym faktem i po kilku latach jej przyjaciółka wpada na pomysł aby założyć dość ciekawy biznes. Wszystko zmienia się w życiu głównej bohaterki- praca, styl życia, a nawet to, że po upływie kilku lat i próbach odnalezienia ojca jej syna Gavina, przypadkowo ojciec jej dziecka pojawia się w jej życiu.



Czytając książkę dużo się śmiałam. Dlaczego? otóż syn naszej głównej wywoływał u mnie pozytywne emocje. Chłopczyk (kilkuletni) jest bardzo obeznany w sprawach dorosłych, przeklina i uwielbia piersi swojej mamy i nie tylko. Trochę to dziwne, że małe dziecko wie coś na te tematy, ale akurat jego postać została stworzona z smakiem. Wszyscy inni bohaterowie troszeczkę mnie irytowali. Strasznie spodobał mi się pomysł na fabułę. Wszystko było fajnie napisane tylko odniosłam wrażenie, że książka jest jakby to grzecznie ując zbyt zboczona. Zbyt dużo wspominek na temat, którego nie będę teraz poruszać. Normalnie takie rzeczy mi nie przeszkadzają, ale teraz autorka trochę przegięła ale tylko odrobinę. Jeżeli bardziej skupiła by się na tym co było dla mnie najważniejszym tematem książki, to wyszłoby to lepiej.



Głównym wątkiem jest związek pomiędzy Clarie a Carterem. Oczywiście oboje są młodzi i bardzo siebie pragną. Czytając jednak książkę zastanawiałam się czy są oni zdrowi. Jednym słowem ich związek to ciekawa ale to bardzo ciekawa historia, która rozwija się małymi krokami.



Książka nie jest (dla mnie) długa bo ma 376 strony. Przeczytałam ją w ciągu jednego dnia. Czyta się ją szybko, lekko i przyjemnie. Nie żałuje czasu nad nią spędzonego i mam wrażenie, że dusza liczba osób ją polubi. Z mojej strony to tyle, wiem, że to nie dużo ale dziś jest tak gorąco na dworze i mój mózg nie pracuje prawidłowo (przepraszam Was za jakiekolwiek błędy).

http://recenzje-ksiazek-nikoli.blogspot.com/2014/07/92-pokusy-i-akocie-niezbyt-grzeczna.html

Moja przygoda z tą książka rozpoczęła się kiedy około dwóch miesięcy temu pożyczyłam ją w wersji angielskiej od mojej znajomej. Przeczytałam ok. 50 stron i dowiedziałam się, że na naszym rynku pojawi się polska wersja. Doszłam do wniosku, że zaprzestanę czytać tekst i zaopatrzę się nasze wydanie. Przyciągnął mnie opis książki.



Clarie jako dwudziestoletnia dziewczyna,...

Gdy zobaczyłam tę książkę w zakładce zapowiedzi na stronie matras.pl pomyślałam, że muszę ją mieć za wszelką cenę. Wystarczyło jedno spojrzenie, a ja przeczpadłam. Przez pierwsze dni, kiedy Hopeless pojawiło się w księgarniach nie miałam czasu wybrać się tam. Jednak gdy okazało się, że mam możliwość wybrania nagrody za wyniki w nauce to mój wybór padł właśnie na ten tekst. Może powinnam chcieć jakieś książki dotyczącej np. biologii, no ale nie mogłam się powstrzymać.

Hopeless to historia o nastoletniej Sky. Dziewczyna jest adoptowana, uczy się w domu i nie posiada telewizora, internetu itp. Pewnego razu na jej drodze pojawia się Holder, przystojny młody chłopak, nie cieszący się dobrą sławą. Sky na wszelkie sposoby unika Holdera, jednak gdy pierwszy raz w życiu idzie do publicznej szkoły, chłopak staje znów na jej drodze. Więcej treści Wam nie zdradzę, ponieważ gdy ja czytałam tę książkę i doszłam do istotnego punktu, byłam w szoku w jakim kierunku zmierza akcja. Ostrzegam to nie jest tradycyjny romans.



Akcja tej książki jest bardzo ciekawie zbudowana. Początkowo wydaje się, że jest to romansidło i nic ciekawego się nie wydarzy. Jednak gdy przeczytacie teks do wspomnianego wyżej momentu to nastąpi przełom. Wydarzenia zaczynają się rozwijać w zaskakującym tempie. W życiu nie spodziewałabym się, że tak skończy się książka. Duży plus za pomysł i treść.



Kreacje bohaterów jest bardzo dobra. Za równo postacie pierwszoplanowe i drugoplanowe zostały w odpowiedni sposób stworzone. Czytając tekst nie odczuwałam żadnego przytłoczenia ich osobami.

Bardzo ale to bardzo spodobała mi się okładka. Jest ona jedną z moich ulubionych. Kolorystyka- ocena 5, nawiązanie do treści- 5, pomysł 5. Oklaski dla wszystkich osób, które przyczyniły się do stworzenia jej.



Książkę czyta się dość szybko. Jest to miła, lekka i przyjemna lektura. Czytelnik nie odczuwa jakiegokolwiek znużenia. Hopeless to przyjemny tekst, który dowodzi jak silne jest uczucie pomiędzy dwoma osobami i pokazuje, że nawet dziecięca miłość jest w stanie przetrwać przez całe życie.


http://recenzje-ksiazek-nikoli.blogspot.com/2014/07/91-hopeless-coollen-hoover.html

Gdy zobaczyłam tę książkę w zakładce zapowiedzi na stronie matras.pl pomyślałam, że muszę ją mieć za wszelką cenę. Wystarczyło jedno spojrzenie, a ja przeczpadłam. Przez pierwsze dni, kiedy Hopeless pojawiło się w księgarniach nie miałam czasu wybrać się tam. Jednak gdy okazało się, że mam możliwość wybrania nagrody za wyniki w nauce to mój wybór padł właśnie na ten...

Życie Madison zmierza w wymarzonym dla niej kierunku. Ma świetnego chłopaka, małymi korkami zdobywa upragnioną popularności. Ukoronowaniem jej marzeń ma być impreza w Lofcie. Wyczekiwany od bardzo dawna dzień zmienia się w koszmar, ponieważ chłopak Madison zdradza ją z najpopularniejszą w szkole dziewczyną Heather (która jest autorytetem dla głównej boheterki). Jeżeli myślicie, że Madison schowa się w kąt i będzie płakać do poduszki to jesteście w dużym błędzie bowiem karma zawsze Was dopadnie.

Ta książka mnie zachwyciła. Początkowo podchodziłam do niej z lekkim dystansem ponieważ sądziłam, iż jest ona odpowiednia dla dziewczyn młodszych ode mnie i kojarzyła mi się ona z książkami, które czytałam mając dwanaście lat. W tym przypadku trafne jest określenie: nie oceniaj książki po okładce i opisie (taki mały dodatek ode mnie). Byłam i nadal jestem zaskoczona jak świetnie czytało mi się ten tekst. To jest moje pierwsze spotkanie z Jessicą Brody i nie miałam pojęcia czego tak naprawdę miałam spodziewać.

Styl w jakim została napisana książka jest lekki, łatwy do obioru i idealny. Książkę odebrałam w piątek rano i pamiętam, że lekcje zaczynałam od dwóch godzin języka polskiego, na którym oglądaliśmy film. Oczywiście przez ten czas, zamiast skupić się na lekcji czytałam Klub Karmy i co chwilę się śmiałam. Po prostu, momentami ta książka jest tak zabawna, że leciały mi łzy z oczu. Za to daje duży plus, ponieważ zazwyczaj płaczę czytając książkę, a rzadko się śmieję.

Książkę odebrałam bardzo dobrze, tylko moim zdaniem autorka powinna ograniczyć liczbę bohaterów bo to wprowadza zamieszanie. Mogłabym napisać o nich coś więcej, ale nie chcę zdradzić Wam treści, gdyż to Wy musicie przeczytać tę książkę.

Chciałam też napisać Wam trochę o okładce. Jak widzicie na zdjęciu powyżej dominuje na niej kolor żółty. Jest ona inne. Przyznam, że mam co do niej mieszane uczucia. Nie potrafię stwierdzić czy jest fajna, ponieważ z jednej strony podoba mi się ale z drugiej nie.

Podsumowując, Klub Karmy to ciekawa, lekka książka nie tylko dla nastolatek. Jest ona bardzo cienka i przeczytanie jej zajęło mi ok. 3,5 godziny. Czy warto ją przeczytać? Warto ponieważ mnie bardzo rozśmieszyła i bardzo miło się ją czytało.

Życie Madison zmierza w wymarzonym dla niej kierunku. Ma świetnego chłopaka, małymi korkami zdobywa upragnioną popularności. Ukoronowaniem jej marzeń ma być impreza w Lofcie. Wyczekiwany od bardzo dawna dzień zmienia się w koszmar, ponieważ chłopak Madison zdradza ją z najpopularniejszą w szkole dziewczyną Heather (która jest autorytetem dla głównej boheterki). Jeżeli...