Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Parę lat temu na HBO pojawił się serial Devs - o superkomputerze mającym odtwarzać przeszłość. Dokładnie ten sam motyw porusza Światło, ale dwie dekady wcześniej.

Pomysł jest prosty - wynaleziono podglądarke w czasie i przestrzeni, bez wdawania się w szczegóły oparte na tunelach podsprzestrzennych i jazda, lecimy z historią.

Powieść zabiera nas w podróż do sprawdzenia jak wiedza całkowita - no, prawie całkowita, bo dotyczącą jedynie wydarzeń, a nie samej struktury rzeczywistości - wpłynie na ludzkość, nad którą jednocześnie wisi miecz Damoklesa. Obserwujemy zmiany w mentalności, zachowaniach, procedurach. Naszpikowana historia mniej lub bardziej wyeksponowanymi smaczkami.

Jednocześnie, co bardzo mi się podobało, autorzy pokusili o uczynienie zadość naturalnie pojawiającej się ciekawości czytelników i zaprezentowali swoje wizje historii. W pewien sposób mogliśmy to przeżywać wraz z bohaterami. Jakieś rejony mózgu miłe mi to połechtało.

Momentami autorzy idą na łatwiznę rzucając nas w jakieś miejsce lub czas tłumacząc wszystko co było po drodze akapitem lub dwoma, ale narracyjnie wyszło w porządku i wyszło to na dobre w kontekście całej historii.

Ciekawe jest też, że mimo mocno lewicujących poglądów Clarke'a potrafi stworzyć spójną historię, bez uciekania się do prozelityzmu ani zaprzęgania twórczości do ideologicznej walki. Tak samo zdeklarowany komunista Pohl potrafił równoważyć swoje poglądy z dobrym pisarstwem. Oczywiście gdzieniegdzie pojawiają się prztyczki, ale uzasadnione fabularnie i ze smakiem, nawet jeśli się z nimi nie zgadzam. A dzisiaj wielu autorów czyni z twórczości młot na przeciwników politycznych, co nie tylko wychodzi sekciarsko, ale często też sprawia wrażenie tępego walenia młotem po głowach czytelników lub widzów, jak z kronik radzieckich albo szkolnych filmów VHS przestrzegających przed darmowymi narkotykami.

Generalnie, kawał dobrej fantastyki.

Parę lat temu na HBO pojawił się serial Devs - o superkomputerze mającym odtwarzać przeszłość. Dokładnie ten sam motyw porusza Światło, ale dwie dekady wcześniej.

Pomysł jest prosty - wynaleziono podglądarke w czasie i przestrzeni, bez wdawania się w szczegóły oparte na tunelach podsprzes...

Rozwiń

Zwiń

Wszystko wszędzie na raz, jak w tym filmie lub bardziej Doktorze Who (E05E12/13), zderzenie epok, próba poradzenia sobie z różnicami... I tyle. Całość tonie pod naporem historycznego bitewniaka, im dalej, tym nudniej, a zakończenie niczym iwajad. Może następne tomy lepsze, bo potencjał świetny.

Wszystko wszędzie na raz, jak w tym filmie lub bardziej Doktorze Who (E05E12/13), zderzenie epok, próba poradzenia sobie z różnicami... I tyle. Całość tonie pod naporem historycznego bitewniaka, im dalej, tym nudniej, a zakończenie niczym iwajad. Może następne tomy lepsze, bo potencjał świ...

Rozwiń

Zwiń

Inspirowana pierwszymi szkicami Nowej Nadziei i kulturą wschodu, tematycznie mogła by należeć do najciekawszych w serii.

Jest jednak jedną z najgorszych i to wliczając stary kanon - a przecież konkurencja jest spora! Wtórna historia, zajechany klimat tak sagi jak i Wschodu, naiwne dialogi, płaskie postacie, styl ocierający się o grafomanię. Męczarnia.

Inspirowana pierwszymi szkicami Nowej Nadziei i kulturą wschodu, tematycznie mogła by należeć do najciekawszych w serii.

Jest jednak jedną z najgorszych i to wliczając stary kanon - a przecież konkurencja jest spora! Wtórna historia, zajechany klimat tak sagi jak i Wschodu, naiwne dialog...

Rozwiń

Zwiń

Filmu nie oglądałem (sic), po książkę sięgnąłem jakoś z nowym rokiem. Zaczęło się doskonale, pięknie zarysowane relacje Dona z rodziną oraz "petentami", ale im dalej, tym akcja coraz bardziej była traktowana po łebkach przez Autora. To znaczy, pewnie wynika to z przyjętej konwencji - jednak dziesiątki stron retrospekcji, czy narratora opowiadającego na sucho co się gdzie i kiedy działo, jak gdyby było to opracowanie biograficzno-historyczne, nieco mniej przypadło mi do gustu - choć, prawdopodobnie, taki właśnie był zamiar Autora.

To kawał bardzo dobrze napisanej, klimatycznej historii - tylko może nie do końca w sposób, który by mi urwał tyłek z emocji.

Filmu nie oglądałem (sic), po książkę sięgnąłem jakoś z nowym rokiem. Zaczęło się doskonale, pięknie zarysowane relacje Dona z rodziną oraz "petentami", ale im dalej, tym akcja coraz bardziej była traktowana po łebkach przez Autora. To znaczy, pewnie wynika to z przyjętej konwen...

Rozwiń

Zwiń

Nie obchodzi mnie, ile w tym prawdy, a ile fikcji. Tym bardziej, że większość reportaży podróżniczych to i tak fikcje lub pozszywane różne wydarzenia. To monumentalne, doskonale napisane dzieło, które w pełni zasługuje na uwagę, jaką dostaje. Brawa dla Tłumacza za świetne spolszczenie.

Nie obchodzi mnie, ile w tym prawdy, a ile fikcji. Tym bardziej, że większość reportaży podróżniczych to i tak fikcje lub pozszywane różne wydarzenia. To monumentalne, doskonale napisane dzieło, które w pełni zasługuje na uwagę, jaką dostaje. Brawa dla Tłumacza za świetne spolszczenie.

Jest to bardziej trylogia, niż pojedyncza powieść - sama książka też jest podzielona na trzy części, nie tylko fabularnie, ale ze wskazaniem "część pierwsza, druga, trzecia".

Pierwsza część opowiada o zderzeniu ludzkości z końcem świata. Dość ciężko było się wgryźć, ale było całkiem intrygująco. 6/10

Druga część przenosi nas niespełna dwa lata wprzód - do dni ostatecznych. Ta część najbardziej mi się podobała - wzajemne manewry polityczne, próby ocalenia dziedzictwa, przewroty, chaos, pogodzenie się, niepogodzenie się z losem, różne reakcje - 8,5/10

Trzecia część już zupełnie niepotrzebna. Tłumaczy poniekąd tytuł, ale jest najbardziej miałka, niepasująca do reszty, zasadniczo - o niczym, mimo że stanowi rozwinięcie zakończenia drugiej części, ale nie czytało się tego dobrze.

Wszystko jest niesamowicie, momentami absurdalnie wręcz drobiazgowo opisane; dbałość o detale zawsze cieszy, ale po paruset stronach czytanie o najmniejszej pierdółce zaczyna męczyć, jeśli nie wnosi to niczego do historii, klimatu ani przemyślenia.

Całość oceniam na 6/10, gdyby zakończyła się na drugim tomie to byłoby pewnie 7/10 - a na pewno najbardziej zyskałaby na bardziej subtelnych opisach, choć wiem, że taki jest właśnie styl Stephensona, by niczego nie zostawiać wyobraźni. Ma to plusy i minusy.

Jest to bardziej trylogia, niż pojedyncza powieść - sama książka też jest podzielona na trzy części, nie tylko fabularnie, ale ze wskazaniem "część pierwsza, druga, trzecia".

Pierwsza część opowiada o zderzeniu ludzkości z końcem świata. Dość ciężko było się wgryźć, ale było cał...

Rozwiń

Zwiń

Jedna z książek, które kiedyś-skądś kupiłem i sobie na kupce wstydu leżała. Tu akurat kupiłem całą serię w promocji, razem z Flotą i paroma innymi space operami.

Z Kloosem miałem styczność czytając wojny palladowe i tam podobało mi się podszycie space opery czymś ciekawszym, ale niekoniecznie od razu ciężkim science fiction.

I tu znów całkiem mi się podobało. Mamy jakąś bliżej nieokreśloną przyszłość, elementy geopolityczne stanowiące tło i klasyczny pierwszy kontakt. Do tego tradycyjnie motyw zaciągnięcia się, perypetii na szkoleniu, jak chyba w praktycznie każdej space operze.

Czyli zupełnie nic nowego. Jednak narracja i historia jest na tyle interesująco poprowadzona, że czytało się dobrze. Dodano pewne elementy young adult, szczególnie w warstwie romansowej, ale to też już standard w gatunku.

Ot, takie pew-pew w kosmosie, ale na swój gatunek bardzo porządne i po resztę też sięgnę skoro już mam. Taka kosmiczna odskocznia.

Jedna z książek, które kiedyś-skądś kupiłem i sobie na kupce wstydu leżała. Tu akurat kupiłem całą serię w promocji, razem z Flotą i paroma innymi space operami.

Z Kloosem miałem styczność czytając wojny palladowe i tam podobało mi się podszycie space opery czymś ciekawszym, ale niekoniec...

Rozwiń

Zwiń

Jedi kontra Sith, ale to nie odległa galaktyka, ale Polska, a zamiast Jedi i Sithów są wampiry. Bardzo fajna mieszanka przygodowa. Już Pilipiuk miał swoich wampirów w PRL, a także bośniackie królewny i kuzynki w III RP, Kozak jednak nie zrobiła tego w formie satyry, ale lekkiej, porządnej przygodowej fantasy. Przeczytam resztę, bo fajne - tak świat przedstawiony jak i sposób pisania.

Jedi kontra Sith, ale to nie odległa galaktyka, ale Polska, a zamiast Jedi i Sithów są wampiry. Bardzo fajna mieszanka przygodowa. Już Pilipiuk miał swoich wampirów w PRL, a także bośniackie królewny i kuzynki w III RP, Kozak jednak nie zrobiła tego w formie satyry, ale lekkiej, porządnej ...

Rozwiń

Zwiń

Wielowarstwowa, dystopijna powiastka Lema o jednostce w starciu z przerośnięta machiną państwową, której działań nie da się odróżnić troski od represji; mimo napisania w czasach komunizmu, tak i dziś ma pewne odniesienie do rzeczywistości.


W warstwie fabularnej bohater zaburza stan metastabilny; pozornie działająca instytucja pod wpływem jego dzialan - dążących jedynie do uzyskania informacji - zaczyna się załamywać w serii dziwnych zdarzeń pełnych zdarzeń. Motyw totalnej zamiany znów obecny, podobnie jak w Dziennikach gwiazdowych i robotach.

Kafka au rebours pod względem absurdalnego klimatu zmagań i uwikłania bohatera, a au rebours ponieważ tym razem to bohatera ma interes w dowiedzeniu się o Misji, bo chce, a nie bo musi.

Sama Misja, instrukcja i niemożność jej zdobycia też dużo mówi, nie jest tylko mcguffinem, sokolem maltańskim, ale alegorią zupełnego bezsensu - cel tego wszystkiego może nie istnieć, być tylko marnowaniem zasobu. Czym jest "to wszystko" - państwem, komuną, biurokracją czy samym życiem, to już czytelnik sam zdecyduje.

Wielowarstwowa, dystopijna powiastka Lema o jednostce w starciu z przerośnięta machiną państwową, której działań nie da się odróżnić troski od represji; mimo napisania w czasach komunizmu, tak i dziś ma pewne odniesienie do rzeczywistości.


W warstwie fabularnej bohater zaburza stan metas...

Rozwiń

Zwiń