Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawa lektura, z fajnie skonstruowaną fabułą, a jednocześnie ukazująca pewien rys historyczny dziewiętnastowiecznej medycyny i pielęgniarstwa.
Młoda dziewczyna, z porządnej irlandzkiej rodziny, której świat zawalił się z chwilą śmierci matki w pożarze, zostaje doliniarką, drobną złodziejką, by utrzymać się "na powierzchni". Jej ojciec, weteran wojenny, który miał sprawować opiekę nad osieroconą przez matkę dziewczynką, poszedł w alkohol i inne używki, zapominając o bożym świecie, przytłoczony własnymi przeżyciami... Sam wymagał opieki. Dziewczynkę chowała ulica, a przetrwanie zawdzięczała drobnym sumom, otrzymywanym od paserki za ukradzione łupy. Już jako dwudziestodwulatka wpakowała się w paskudną sprawę morderstwa na jednym z wędrownych paserów i choć nie ona zabiła, została oskarżona o ten czyn przez swoją "przyjaciółkę po fachu". Ścigana przez policję musiała zniknąć na pewien czas, ukryć się przed wymiarem sprawiedliwości, bo w pojedynkę nie miała szans udowodnić swojej niewinności.
Wpadła na nieoczywisty, ale w sumie genialny pomysł i złożyła pod fałszywymi danymi aplikację do pierwszej w Stanach Zjednoczonych szkoły dla pielęgniarek przy szpitalu Bellevue. Jej dotychczasowe życie w żaden sposób nie predystynowało jej do tego, by kształcić się w tej placówce, ale miała świadomość, że TAM nikt jej szukać nie będzie, bo przyjmowane nawet na okres próbny młode kobiety musiały cechować się intelektem oraz nieposzlakowaną moralnością, a w murach szkoły przebywać mogły tylko kobiety z dobrych domów...
Czy i w jaki sposób wpłynęło to na los Uny?
Przeczytajcie, bo warto.

Bardzo ciekawa lektura, z fajnie skonstruowaną fabułą, a jednocześnie ukazująca pewien rys historyczny dziewiętnastowiecznej medycyny i pielęgniarstwa.
Młoda dziewczyna, z porządnej irlandzkiej rodziny, której świat zawalił się z chwilą śmierci matki w pożarze, zostaje doliniarką, drobną z...

Rozwiń Zwiń

Zbyt wiele nie da się o tej książce powiedzieć... Ot, takie wakacyjne czytadło o tym, że życie często daje drugą szansę, nawet po wielkiej stracie, po niewyorażalnym bólu. Trzeba tylko, nawet za sprawą wielkiego przypadku, poszukać nowego celu w życiu, docenić siłę przyjaźni, odblokować się na nieznane...

Zbyt wiele nie da się o tej książce powiedzieć... Ot, takie wakacyjne czytadło o tym, że życie często daje drugą szansę, nawet po wielkiej stracie, po niewyorażalnym bólu. Trzeba tylko, nawet za sprawą wielkiego przypadku, poszukać nowego celu w życiu, docenić siłę przyjaźni, odblokować si...

Rozwiń Zwiń

Kolejna, bardzo dobra książka o czasie okupacji Paryża, Miasta Świateł, albo jak kto woli Miasta Miłości, podczas II wojny...
Tym razem, to Paryżanki i ich olbrzymi wkład w walkę z okupantem stały się bohaterkami tej książki. Nie mogły tak jak mężczyźni bronić ojczyzny z bronią w ręku, ale znajdowały sposoby, by w inny sposób przysłużyć się swojemu narodowi, chroniąc dziedzictwo kulturowe, katalogując zagrabiane przez Niemców instytucjom i osobom prywatnym dzieła sztuki, współpracując z ruchem oporu, przekazując cenne informacje, pozyskiwane od niemieckich oficerów...
Narażały siebie i swoje rodziny i choć czyniły wiele dobrego, posądzano ich o kolaborację z Niemcami.
Książka ciekawa, obfitująca w wiele zwrotów akcji, a jeśli miałabym sie do czegoś doczepić, to jej konstrukcja i częste przemieszczanie akcji w czasie i w przestrzeni... Mimo wszystko polecam

Kolejna, bardzo dobra książka o czasie okupacji Paryża, Miasta Świateł, albo jak kto woli Miasta Miłości, podczas II wojny...
Tym razem, to Paryżanki i ich olbrzymi wkład w walkę z okupantem stały się bohaterkami tej książki. Nie mogły tak jak mężczyźni bronić ojczyzny z bronią w ręku, ale...

Rozwiń Zwiń

Ta książka wbiła mnie w fotel do tego stopnia, że w jej połowie musiałam sięgnąć do posłowia autorki, nie wierząc w to, co czytam. Musiałam sprawdzić, czy to wytwór chorej wyobraźni, czy też inspiracja autorki jakąś z życia wziętą opowieścią. Niestety - to drugie...
To, że młoda dziewczyna odczuwa w sobie powołanie, by w pewnym momencie zniknąć za drzwiami klasztoru, jest dla mnie osobiście czymś wystarczająco niedorzecznym, ale to, jak ją z tego postanowiono za furtą "wyleczyć", przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Nie wiem z czym można porównać okrucieństwo, próby wdeptania w ziemię, psychiczne i fizyczne znęcanie się nad bardzo młodą osobą, która z takim zapałem i przekonaniem udawała się do klasztoru... Z więzieniem o podwyższonym rygorze, sektą, a może namiastką obozu koncentracyjnego?! A wszystko to w imię czego? Bo na pewno nie Boga...
Przerażająca historia, nawet jeśli podkolorowana przez autorkę. Niezbyt często i niezbyt chętnie sięgam po taką tematykę przy wyborze moich lektur i chyba przypiszę to mojemu własnemu mechanizmowi obronnemu. Wstrząs, jaki przeżyłam do połowy tej książki nadługo ze mną pozostanie.

Ta książka wbiła mnie w fotel do tego stopnia, że w jej połowie musiałam sięgnąć do posłowia autorki, nie wierząc w to, co czytam. Musiałam sprawdzić, czy to wytwór chorej wyobraźni, czy też inspiracja autorki jakąś z życia wziętą opowieścią. Niestety - to drugie...
To, że młoda dziewczyn...

Rozwiń Zwiń

Tomasz Kieres zachwycił mnie swoimi książkami już niejednokrotnie i aż trudno dać wiarę, że jako mężczyzna potrafi wzbudzać aż takie emocje, opisując relacje damsko-męskie.
Tym razem, w powieści „Nie mów nic”, idzie jeszcze dalej i do pięknej powieści o dojrzałej miłości dodaje jeszcze elementy thrillera. Ta mieszanka wzbudziła mój pełny zachwyt i sprawiła, że nie mogłam oderwać się od lektury.
Bohaterami powieści są ludzie dojrzali, z plecakiem różnych, nie zawsze miłych doświadczeń. On – mężczyzna w każdym calu, odpowiedzialny ojciec dorosłym już dzieciom i mąż bez skazy, z zawodu pilot… Siłą rzeczy nie miał dotąd w życiu zbyt wiele czasu by zastanawiać się, czy jest szczęśliwy i robi w życiu coś dla siebie.
Ona – po wielkiej stracie w młodości, związała się z człowiekiem, którego nigdy nie darzyła uczuciem, a trwała z nim w związku przez dwadzieścia lat, bo dawał jej poczucie stabilności, zapewniał komfort życia, był dobrym przyjacielem i… nic ponadto. Żyli ze sobą, ale raczej obok siebie.
Przypadkowe spotkanie tych dwojga, w newralgicznych dla ich życia momentach, zaowocowało najpierw wielką namiętnością i pożądaniem „bez zobowiązań” i „bez słów”, z czasem jednak uświadomili sobie, że dzięki tej relacji zaczynają żyć na nowo, budzą się z marazmu i codziennej rutyny, że w końcu nie mogą bez siebie żyć.
Do celu prowadzi jednak kręta i bardzo wyboista droga…
Co przydarzyło się Dagmarze i Mateuszowi? Po prostu przeczytajcie. Mnie się bardzo podobało i pewnie długo jeszcze będę wracać myślami do tej powieści.

Tomasz Kieres zachwycił mnie swoimi książkami już niejednokrotnie i aż trudno dać wiarę, że jako mężczyzna potrafi wzbudzać aż takie emocje, opisując relacje damsko-męskie.
Tym razem, w powieści „Nie mów nic”, idzie jeszcze dalej i do pięknej powieści o dojrzałej miłości dodaje jeszcze ele...

Rozwiń Zwiń

Drugi tom powieści o Aletcie Różańskiej, psychoterapeutce z powołania, już za mną i ... czekam na dalszy ciąg.
Bardzo przypadły mi do gustu bohaterki powieści, które próbują stanąć na nogi i rozwikłać swoje poplątane życie. Jedna, na skraju załamania nerwowego, ze strasznie zaniżonym poczuciem własnej wartości, zmanipulowana przez toksycznego partnera, któremu poświęciła wszystko w swoim życiu. Druga z nich tkwi w związku z facetem, który zdradził, rozbił rodzinę, popsuł wszystko, na co pracowali razem latami...
Książka szalenie ciekawa, a przy tym przemycająca wiele życiowych prawd, tłumacząca mechanizmy życiowych klęsk, podpowiadająca sposoby na przetrwanie, wyswobodzenie się z krępujących więzów.
Chwilami można się poczuć, jak na kozetce u psychoterapeuty, ale to dodatkowy plus tej lektury. Polecam

Drugi tom powieści o Aletcie Różańskiej, psychoterapeutce z powołania, już za mną i ... czekam na dalszy ciąg.
Bardzo przypadły mi do gustu bohaterki powieści, które próbują stanąć na nogi i rozwikłać swoje poplątane życie. Jedna, na skraju załamania nerwowego, ze strasznie zaniżonym pocz...

Rozwiń Zwiń

Dziś polecę Wam bardzo wartościową lekturę, z której można czerpać garściami. To powieść zwłaszcza dla osób, które marzą o pięknej miłości, które są w stanie poświęcić dla niej wszystko, włącznie z... zatraceniem samego siebie.
Te słowa: "... i uczynię wszystko, aby nasze małżeństwo było zgodne, szczęśliwe i trwałe...", to dla niektórych paskudna pułapka. Zwłaszcza, gdy źle ulokujemy uczucia i jak pokazują bohaterki tej powieści, nawet w sferze uczuć należy zachować minimum zdrowego rozsądku. Nie chcę zdradzać treści książki, ale dobrze sobie z jej pomocą przypomnieć, że miłość często zaślepia, potrafi niszczyć i zaburzać kompletnie ogląd rzeczywistości. Czytając tą książkę poczujecie się chwilami, jak na kozetce psychoterapeuty, ale to w tym wypadku chyba wartość dodana. Polecam

Dziś polecę Wam bardzo wartościową lekturę, z której można czerpać garściami. To powieść zwłaszcza dla osób, które marzą o pięknej miłości, które są w stanie poświęcić dla niej wszystko, włącznie z... zatraceniem samego siebie.
Te słowa: "... i uczynię wszystko, aby nasze małżeństwo b...

Rozwiń Zwiń