Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem pod ogromnym wrażeniem pracy i wysiłku włożonego przez autorki w tę książkę. Temat inceli nie jest dla mnie nowy, ale pierwszy raz mogłam zajrzeć do jądra problemu i znaleźć w sobie współczucie dla tej społeczności, czego nie byłam w stanie zrobić podczas daremnych internetowych dyskusji z zagorzałymi incelami-mizoginami. Książka wyprowadziła mnie z przekonania, że incele to jednorodna grupa agresywnych zwyroli. I przeraziła skalą nieporozumień na temat kobiet po tamtej stronie internetu.

Nie jestem jednak przekonana do zapewnień, że nie każdy incel to mizogin, bo jednak prawie każda opisana w książce historia ma takie wątki. Zadziwiające, ile o kobietach "wiedzą" ci, którzy mają z nimi do czynienia najmniej.

Ani razu nie odniosłam wrażenia, że autorki wypowiadają się o swoich bohaterach z pogardą.

Według mnie to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto chce mieć szerszy kąt widzenia.

Jestem pod ogromnym wrażeniem pracy i wysiłku włożonego przez autorki w tę książkę. Temat inceli nie jest dla mnie nowy, ale pierwszy raz mogłam zajrzeć do jądra problemu i znaleźć w sobie współczucie dla tej społeczności, czego nie byłam w stanie zrobić podczas daremnych internetowych dyskusji z zagorzałymi incelami-mizoginami. Książka wyprowadziła mnie z przekonania, że...

Historia przeciekawa, inspirująca i ważna. Niestety język tej opowieści niezbyt mi odpowiadał - przemyślenia bohaterów patetyczne, jakby miały ich nobilitować, język wypowiedzi postaci z familoków oraz dzieci (!) bardzo nieadekwatny, przez co nie mogłam zanurzyć się w świecie przedstawionym. Ale pozycja jak najbardziej warta przeczytania.

Historia przeciekawa, inspirująca i ważna. Niestety język tej opowieści niezbyt mi odpowiadał - przemyślenia bohaterów patetyczne, jakby miały ich nobilitować, język wypowiedzi postaci z familoków oraz dzieci (!) bardzo nieadekwatny, przez co nie mogłam zanurzyć się w świecie przedstawionym. Ale pozycja jak najbardziej warta przeczytania.

Wciągnęła mnie. Świat przedstawiony to jakaś zupełnie odległa galaktyka kulturowa, fascynująca, bo całkowicie obca. Życie bohatera, które pomieściłoby żyć dla ośmiu postaci. Tajemnica. No i niezaprzeczalny kunszt Twardocha.
Forma niestety nie do końca dla mnie. Pod koniec dosyć ciężko czytało się notatki - rozmowy Widucha samego ze sobą, niektóre partie tekstu pomijałam, jednak tak też wyobrażam sobie pamiętnik samotnika. Długie rozdziały mnie wymęczyły, ale to już osobista preferencja.
Wessał mnie świat, nie do końca przekonała forma.

Wciągnęła mnie. Świat przedstawiony to jakaś zupełnie odległa galaktyka kulturowa, fascynująca, bo całkowicie obca. Życie bohatera, które pomieściłoby żyć dla ośmiu postaci. Tajemnica. No i niezaprzeczalny kunszt Twardocha.
Forma niestety nie do końca dla mnie. Pod koniec dosyć ciężko czytało się notatki - rozmowy Widucha samego ze sobą, niektóre partie tekstu pomijałam,...