Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż... Naprawdę rzadko pisuję recenzje książek. Nie jestem w nich dobra. W zasadzie wolę zostawiać to ludziom o lepszych umiejętnościach pisania. Ale w tym przypadku nie mogę tak postąpić. Nie odstawię książki na półkę zapominając o niej i sięgając już po kolejną.
Właśnie przed chwilą skończyłam czytać "Złodziejkę Książek" Markusa Zusak'a. Ciężko mi jest opisać emocje, które właśnie się we mnie gotują. Nigdy nie sądziłam, że jakakolwiek książka będzie w stanie tak bardzo wpłynąć na mój umysł. Myślę, że historia Liesel zostanie we mnie już na zawsze.
Spotykałam się już z niejednym spojrzeniem na świat wojny oczami najmłodszych. Nieraz łzy spływały mi po twarzy na myśl o cierpieniach niewinnych dzieci. Ale wojna w oczach dziewczynki wychowującej się w III Rzeszy zapiera dech w piersi i zmusza do dłuższej refleksji.
W czasie II wojny światowej, w krwawych latach rządów Hitlera, niejedno dziecko przeżyło podobną historię. Strach, przerażenie, utrata najbliższych (i to często w najmniej spodziewanym momencie) to tylko niektóre z rzeczy, które wtedy miały miejsce w ludzkich sercach.
Nie będę się rozpisywać o okropieństwach wojny. Nie do mnie należy to zadanie. Każdy z nas zdaje sobie sprawę, że to były straszne czasy. Ale ja dopiero po przeczytaniu tej książki, zaczynam szczerze dziękować, że nie było mi dane w nich żyć.

Cóż... Naprawdę rzadko pisuję recenzje książek. Nie jestem w nich dobra. W zasadzie wolę zostawiać to ludziom o lepszych umiejętnościach pisania. Ale w tym przypadku nie mogę tak postąpić. Nie odstawię książki na półkę zapominając o niej i sięgając już po kolejną.
Właśnie przed chwilą skończyłam czytać "Złodziejkę Książek" Markusa Zusak'a. Ciężko mi jest opisać emocje,...

Sam świat cywilizacji przyszłości od razu nasuwa wspomnienie po "Igrzyskach Śmierci". Szkoda trochę, że ta książka jest od początku prezentowana jako ich odpowiednik.
Strona po stronie możemy coraz bardziej poznać umysł głównej bohaterki. I nie jest to delikatna i wrażliwa dusza często spotykana w powieściach dla nastolatek. Tris pokazuje, jak staje się silniejsza. Choć tak na prawdę wydaje mi się, że po prostu wydobywa z siebie to, co drzemie w niej od bardzo dawna.
Z początku bałam się sięgnąć po tą pozycję. Nie chciałam, aby zniszczyły moją wizję o Igrzyskach. Lecz, gdy po raz dziesiąty przewinęła mi się przed oczami jej okładka, postanowiłam spróbować. I w sumie tak bardzo nie żałuję. Ciekawa sceneria, fabuła, miejscami trzymająca w napięciu akcja. Być może nie jest to najlepsza książka, po jaką w życiu sięgnęłam, a moje serce pozostaje przy innym tytule- mogę polecić ją każdemu lubującemu się w tej tematyce.

Sam świat cywilizacji przyszłości od razu nasuwa wspomnienie po "Igrzyskach Śmierci". Szkoda trochę, że ta książka jest od początku prezentowana jako ich odpowiednik.
Strona po stronie możemy coraz bardziej poznać umysł głównej bohaterki. I nie jest to delikatna i wrażliwa dusza często spotykana w powieściach dla nastolatek. Tris pokazuje, jak staje się silniejsza. Choć tak...

Słyszałam o Trudi Canavan już wiele razy. Nigdy wcześniej nie miałam okazji sięgnąć po jakąś jej książkę, aż tu nagle moim oczom ukazała się "Gildia Magów". Lekko podekscytowana, ciekawa, jak się rozwinie fabuła, zasiadłam w fotelu i zaczęłam czytać.
Powiem tak: nie jest to coś, na co miałam nadzieję. Liczyłam na dość sprawną akcję, rozbudowaną fabułę i ciekawą scenerię. Może i trzeci warunek został po części zaspokojony, ale za to wszystkie wydarzenia z tej 478 stronicowej książki można ująć w dosłownie 5 zdaniach. Kiedy akcja zaczynała pomału rozkręcać się w samym środku tego "dzieła" już myślałam, że jednak dobrze trafiłam. Niestety pomyliłam się, bo potem znów musiałam długo czekać na coś wartego uwagi.
Daję jednak 5 gwiazdek, za sam pomysł autorki i oczywiście zabieram się za kolejny tom z nadzieją na coś o wiele lepszego.

Słyszałam o Trudi Canavan już wiele razy. Nigdy wcześniej nie miałam okazji sięgnąć po jakąś jej książkę, aż tu nagle moim oczom ukazała się "Gildia Magów". Lekko podekscytowana, ciekawa, jak się rozwinie fabuła, zasiadłam w fotelu i zaczęłam czytać.
Powiem tak: nie jest to coś, na co miałam nadzieję. Liczyłam na dość sprawną akcję, rozbudowaną fabułę i ciekawą scenerię....

Choć nie jest to może NAJLEPSZA książka, jaką w życiu czytałam, sądzę, że zasługuje na miano "dobrej". Może dałabym nawet jeszcze jedną gwiazdkę, gdyby nie te nudne momenty mniej więcej w połowie książki.
W każdym razie przeczytać nie zaszkodzi.

Choć nie jest to może NAJLEPSZA książka, jaką w życiu czytałam, sądzę, że zasługuje na miano "dobrej". Może dałabym nawet jeszcze jedną gwiazdkę, gdyby nie te nudne momenty mniej więcej w połowie książki.
W każdym razie przeczytać nie zaszkodzi.

Zawsze myślałam, że opowieści Tolkiena muszą być na prawdę coś warte. Paru moich znajomych zaczytuje się w jego książkach i polecają je każdemu. No cóż... jako pierwszą wzięłam do ręki Hobbita. Słyszałam, że to najlepsza pozycja na początek. Powiem szczerze: przez nią nie mam już najmniejszej ochoty na jakiekolwiek Tolkienowskie powieści. Mylące się imiona i nazwy i naprawdę nudna akcja - to spowodowało, że jak skończyłam ostatnią stronę zaczęłam cieszyć się, jak oszalała, że mam to już za sobą. W dwóch słowach: nigdy więcej...

Zawsze myślałam, że opowieści Tolkiena muszą być na prawdę coś warte. Paru moich znajomych zaczytuje się w jego książkach i polecają je każdemu. No cóż... jako pierwszą wzięłam do ręki Hobbita. Słyszałam, że to najlepsza pozycja na początek. Powiem szczerze: przez nią nie mam już najmniejszej ochoty na jakiekolwiek Tolkienowskie powieści. Mylące się imiona i nazwy i...

Moja miłość do powieści Jane Austen wzrasta z każdą kolejną książką, a zaczęło się właśnie od Dumy i Uprzedzenia. Od samego początku wciągnęłam się w klimat początku XIX wieku. Choć czytałam ją już rok temu, lubię wracać do swoich ulubionych fragmentów (zwłaszcza z Elżbietą Panem Darcy'm).

Moja miłość do powieści Jane Austen wzrasta z każdą kolejną książką, a zaczęło się właśnie od Dumy i Uprzedzenia. Od samego początku wciągnęłam się w klimat początku XIX wieku. Choć czytałam ją już rok temu, lubię wracać do swoich ulubionych fragmentów (zwłaszcza z Elżbietą Panem Darcy'm).

Książka - jak zawsze w przypadku Browna - na prawdę dobra, lecz miejscami wydawało mi się, że autor pisał ją lekko "na siłę", ponieważ miejscami akcja przynudza, a dialogi właściwie nic nie wnoszą. Co nie zmienia faktu, że zasługuje na dość wysoką ocenę.

Książka - jak zawsze w przypadku Browna - na prawdę dobra, lecz miejscami wydawało mi się, że autor pisał ją lekko "na siłę", ponieważ miejscami akcja przynudza, a dialogi właściwie nic nie wnoszą. Co nie zmienia faktu, że zasługuje na dość wysoką ocenę.

Przyznam się szczerze, że nie byłam zbytnio przekonana co do opisu tej książki. Nigdy nie bawiła mnie tematyka futurystyczna, ale zachęcana przez koleżankę w końcu zdecydowałam się zajrzeć do świata Katniss Everdeen. A po otwarciu książki - nie było mowy o jej zamknięciu!
Na pewno ogromną rolę w tej powieści odgrywa narracja pierwszoosobowa, w czasie teraźniejszym. Pomaga doskonale wczuć się w emocje głównej bohaterki, przez co czujemy się praktycznie jak ona. Momentami sama musiałam odkładać książkę na bok, ponieważ tak trzęsły mi się ręce ze strachu, że nie byłam w stanie utrzymać ręki nieruchomo. Co mi się jeszcze nigdy nie zdarzyło!
Autorka doskonale przedstawiła możliwości ludzkie. Człowiek jest zdolny choćby do największego okrucieństwa, aby pokazać swoją władzę i swój egoizm. Skłania nas to do wielu refleksji.
Książka pod każdym względem niesamowita. Odkąd ją przeczytałam, polecam każdemu. Naprawdę warto!

Przyznam się szczerze, że nie byłam zbytnio przekonana co do opisu tej książki. Nigdy nie bawiła mnie tematyka futurystyczna, ale zachęcana przez koleżankę w końcu zdecydowałam się zajrzeć do świata Katniss Everdeen. A po otwarciu książki - nie było mowy o jej zamknięciu!

Na pewno ogromną rolę w tej powieści odgrywa narracja pierwszoosobowa, w czasie teraźniejszym. Pomaga...