Książka od pierwszych stron bardzo mnie wciągnęła. Historia Pani Gosi jest wręcz niespotykana. Przeżywa ona bowiem smierć kliniczną i od tego momentu postanawia zmienić swoje życie.

Pani Gosia próbuje rożnych sportów, jednak ostatecznie jej największą pasją staje się bieganie. Bierze udział w wielu biegach na rożnych dystansach. Mimo przeciwności losu nigdy się nie poddaje i zaciekle dąży do wyznaczonych sobie celów.

Muszę przyznać, że jestem fanką sportów, ale nie miałam pojęcia, że w Polsce odbywa się aż tyle zawodów dla biegaczy. Niezwykle interesujące było dla mnie dokładne opisanie przygotowań do takich biegów, a także tego co dzieje się w trakcie (choćby jedzenia czy wyposażenia). Kolejnym ciekawym aspektem była możliwość poznania co czuła i myślała Pani Gosia pokonując dystans choćby 100km.

Cóż dodać więcej? „Żyć jakby nie było jutra” to opowieść o bieganiu, determinacji i przede wszystkim spełnianiu marzeń. Myśle, że jest to idealna historia na początek roku, która zmotywuje was do działania. Mnie zmotywowała.

Pani Gosi życzę, aby nigdy nie zwątpiła w siebie i dalej spełniała marzenia! Daje Pani niesamowity przykład i pokazuje, że aby coś osiągnąć wystarczy naprawdę chcieć i nie poddawać się.

Książka od pierwszych stron bardzo mnie wciągnęła. Historia Pani Gosi jest wręcz niespotykana. Przeżywa ona bowiem smierć kliniczną i od tego momentu postanawia zmienić swoje życie.

Pani Gosia próbuje rożnych sportów, jednak ostatecznie jej największą pasją staje się bieganie. Bierze udział w wielu biegach na rożnych dystansach. Mimo przeciwności losu nigdy się nie...