Jakoś nie mogłam przez nią przebrnąć. "Opcja Benedykta" była bardzo dobra, tak zastanawiam się, jaki cel ma książka "Żyć bez kłamstwa".

"Nasza sprawa wydaje się przegrana.. Ale przecież jeszcze żyjemy! Nasza misja to budowanie podziemnego oporu wobec okupanta, aby móc zachować żywą pamięć o tym, kim byliśmy i kim jesteśmy, i aby nie wygasł w nas płomień tęsknoty za prawdziwym Bogiem."

Nie mogę się zgodzić. Misją chrześcijanina jest troska o zbawienie własne i drugiego człowieka, jest niesienie nadziei, a nie walka przeciwko komuś. Język wojny" akcja dywersyjna", "przetrwanie", "ruch oporu" jest mi obcy, bo "Krolestwo moje nie jest z tego świata". Czy w taki sposób pragniemy głosić Chrystusa światu? Czy chodzi o jakieś pozostanie w okopach przeciwko... bo wszędzie wróg.

Plusem książki są świadectwa ofiar komunizmu. Ich wiary. Ale porównywanie cierpienia prześladowanych chrześcijan przez Sowietów do "miękkiego totalitaryzmu" XXI wieku, w moim odczuciu, umniejsza ich cierpieniu. Rozumiem, że autor próbuje przestrzec przed tym, że komunizm jest wciąż żywy, tylko zmienia swoje barwy i poki co jest rozmiękczony... Ale sposób, w jaki to jest ukazane w książce - uwazam, ze jest nie na miejscu.

Jakoś nie mogłam przez nią przebrnąć. "Opcja Benedykta" była bardzo dobra, tak zastanawiam się, jaki cel ma książka "Żyć bez kłamstwa".

"Nasza sprawa wydaje się przegrana.. Ale przecież jeszcze żyjemy! Nasza misja to budowanie podziemnego oporu wobec okupanta, aby móc zachować żywą pamięć o tym, kim byliśmy i kim jesteśmy, i aby nie wygasł w nas płomień tęsknoty za...