Wprowadzenie do gramatyki komiksu. W zgrabny sposób porządkuje kwestie, które uważny czytelnik komiksów prawdopodobnie intuicyjnie i tak dostrzega, rozumie. Może kilka fragmentów dałoby się skondensować, ale ogólnie: bardzo dobre omówienie tego, co dzieje się w kadrach i pomiędzy nimi.

Autor czasem upraszcza pewne kwestie, np stwierdzenie "Słowa są najbardziej radykalną formą abstrakcji" jest nieco na wyrost, bo każde słowo niesie konkretne znaczenie, a kształt, plama koloru czy bryła tego znaczenia często nie ma, przynajmniej nie wprost. Ale to niuanse.

Nie ma nic o scenariuszu, ale ten temat zasługuje na osobne opracowanie. Pojawia się tu wiele nazwisk komiksowych twórców, których nie czytałem i od razu nabrałem ochoty, by ich poznać.

Bardzo podoba mi się zarówno zaproponowana przez autora definicja komiksu, jak i podana tu odpowiedź na pytanie "czym jest sztuka?". W obu przypadkach: inkluzywna i unikająca mielizny wartościowania.

W pracy padają odniesienia do dzieł Strawińskiego, Picassa, Klee, Wirginii Woolf... traktuję to jako zachętę, by nie zamykać się w komiksowym getcie i wyjść poza sztuczne granice gatunków.

Bardzo dobrze narysowane, z dużą dbałością o wyjaśnienie omawianych kwestii. Zdecydowanie polecam.

Warto też zobaczyć doskonały wykład TED: https://www.youtube.com/watch?v=fXYckRgsdjI

Wprowadzenie do gramatyki komiksu. W zgrabny sposób porządkuje kwestie, które uważny czytelnik komiksów prawdopodobnie intuicyjnie i tak dostrzega, rozumie. Może kilka fragmentów dałoby się skondensować, ale ogólnie: bardzo dobre omówienie tego, co dzieje się w kadrach i pomiędzy nimi.

Autor czasem upraszcza pewne kwestie, np stwierdzenie "Słowa są najbardziej radykalną...