Bardzo podoba mi się sposób, w jaki Mirosław Azembski prowadzi narrację w opisach zapomnianych już nieco kwestii, którymi żyła Europa kilkadziesiąt lat temu. Na książkę natknęłam się w jednej z restauracji w Warszawie i zaczęłam tam bywać po to, aby nie tylko cieszyć się specjałami regionalnej polskiej kuchni, ale także przeczytać ten sensacyjny i reporterski opis zatartych i rozmytych przez czas spraw dziwnych. Ponadto zbyt łatwo zapominamy, że Świat lat pięćdziesiątych, sześćdziesiątych, siedemdziesiątych oraz osiemdziesiątych był niestabilny, zagmatwany, zły i niebezpieczny. Targały nim dziwne rozgrywki, wojny, napięcia i zbrodnie oraz fala terroryzmu. Kto dziś pamięta o „rat line" i Biskupie Hudalu, o Czerwonych Kmerach albo o Czerwonych Brygadach,, ...o sprawie Klausa Barbiego, Tamilskich Tygrysach, RAF, kto pamięta o zagadkowym przymykaniu oka na powojenną działalność szeregu zbrodniarzy i funkcjonariuszy SS, czy o akcjach choćby wywiadu izraelskiego, albo o porwaniu Aldo Moro, czy o ogłoszeniu przez Algierię niepodległości, o zamachu na JP2 itp.?

Tekst poprowadzi czytającego w gąszcz tego typu zdarzeń, zdarzeń utkanych przez komplikacje wynikające z kolonializmu, faszyzmu i nazizmu, eugeniki, szarlatanerii i trucizny szeregu osobliwych ideologii. Mowa jest tu o przeróżnych zmaganiach środowisk prowadzących nieszablonową i bestialską, wprost bezpardonową walkę. Krajobraz powojenny, pełen zaszłości, błota, nierozliczonych zbrodni i niesprawiedliwości, był przesycony napięciem. To był teatr i scena, gdzie rozgrywano, na granicy etyki lub nawet po za tą granicą, liczne gry i gierki.

Książkę czytało mi się znakomicie. Lubię taką formę. Auto raczej nie chce nam niczego narzucać, a jedynie snuje hipotezy, podpowiada i egzemplifikuje znane i nie znane fakty. Super jak dla mnie :) Na pewno lepsze niż nie jeden kryminał!!!

Bardzo podoba mi się sposób, w jaki Mirosław Azembski prowadzi narrację w opisach zapomnianych już nieco kwestii, którymi żyła Europa kilkadziesiąt lat temu. Na książkę natknęłam się w jednej z restauracji w Warszawie i zaczęłam tam bywać po to, aby nie tylko cieszyć się specjałami regionalnej polskiej kuchni, ale także przeczytać ten sensacyjny i reporterski opis zatartych...