Bettero czerpie widoczną przyjemność z konstruowania świata, o którym sam marzył- "Le Figaro"
Tak, czerpie, ale z innych powieści miejscami nawet je "przepisując"...

Jestem mocno rozczarowana. Zdarza mi się, że od czasu do czasu sięgnę po książkę dla dzieci. Czasami są wśród nich naprawdę dobre pozycje, ta jednak zdecydowanie się do nich nie zalicza. Możliwe, iż moja niska opinia wynika z tego, że książka w dużej mierze przypomina mi nie tak dawno przeczytaną powieść "Ostatnia nadzieja — Anny Plichoty i Cenderine Wolf", która również była katastrofą pisarską.

Powieść zawiera samych idiotycznie nieprawdopodobnych bohaterów. Głowna bohaterka to jakieś dziecko geniusz, wszystko przychodzi jej równie łatwo co oddychanie. Nic ją porządnie nie zaskoczy, a każda kolejna niespodzianka — nawet ta mniej dobra i bezpieczna — to następna okazja do zabawy. A do tego jest małostkowa. Potrafi się o byle co obrażać na najlepszego przyjaciela.

Salim to bardziej zwierze niż człowiek. Autor wykreował go tak, jakby nie posiadał on wcale rozumu i własnej woli. Sam nic nie zrobi, nie podejmie żadnej decyzji, tylko o wszystko pyta się Camilli i czeka aż "odpowiednio" nim pokieruje. Jest na każde jej skinienie palca. Dużo skacze, biega i koziołkuje na stronach książki, lecz pojęcia nie mam, czemu ma to służyć? Robi te swoje pląsy nawet w najmniej nieodpowiednich momentach. Irytujące. Autor, zamiast wykreować przyjaciela dla bohaterki, stworzył sobie zwierzątko. Szkoda tylko, że umieścił je w ciele człowieka, a nie psa lub małpy...
Dorośli natomiast to jakieś przerośnięte dzieci, mają tyle samo w głowach co trzynastolatkowe. Tylko Edwin był trochę bardziej dojrzały jak na swój wiek, reszta jest jakimś niezbyt śmiesznym żartem.


Autor zna przepis na książkę, którą trudno odłożyć. - "Sud Ouest"
Niebywałe, bo mnie przyszło to wręcz zaskakująco łatwo. Słuchałam szelestu kartek. Jak lądowała po drugiej stronie pokoju.

Kartki przewracają się same. Absolutna rozkosz. - "Science Fiction Magazine"
Kto to napisał!? (Człowieku, jakie ty musisz mieć niskie wymagania co do poziomu pisanego tekstu!)
Oh, naprawdę? Ja pomagałam sobie lewą ręką- chwytałam za nadgarstek prawej i "wspólnie" przewracałyśmy następne strony aż do ostatniego zdania.
Muszę jednak z niechęcią przyznać, iż jest w trym trochę racji, wszakże kartki przewracały się same, ale tylko wtedy gdy frunęły poprzez całą długość pokoju zaraz po jej zakończeniu.
Absolutną rozkosz to ja poczułam, jak patrzyłam na ten iście barbarzyński czyn.

Zdecydowanie nie polecam, a dodam jeszcze, że książka napisana na tak znikomym poziomie jest zniewagą dla nieco starszych dzieci i poziomu ich intelektu. Ta powieść jednak mogłaby mieć swoje zastosowanie, jako bajka przed zaśnięciem dla czterolatka.

Bettero czerpie widoczną przyjemność z konstruowania świata, o którym sam marzył- "Le Figaro"
Tak, czerpie, ale z innych powieści miejscami nawet je "przepisując"...

Jestem mocno rozczarowana. Zdarza mi się, że od czasu do czasu sięgnę po książkę dla dzieci. Czasami są wśród nich naprawdę dobre pozycje, ta jednak zdecydowanie się do nich nie zalicza. Możliwe, iż moja...