Relacja z podróży przez indonezyjską część Nowej Gwinei napisana naprawdę ładnym stylem literackim, co szczególnie rzuca się w oczy w pierwszej połowie książki. Druga połowa, gdzie Autor opisuje przeżycia z zaplanowanego jako główna część wyprawy przejścia przez ziemie najbardziej izolowanych wówczas (tzn. w 1989 r.) plemion wypada ubożej, ale to dlatego że Autor dostał wówczas gorączki i starał się jak najszybciej dotrzeć do miejsc cywilizowanych. Trasa samej wyprawy nie była może zbyt długa, ale na bardzo zróżnicowanej geograficznie, klimatycznie, biologicznie i etnicznie Nowej Gwinei, nie przeszkodziło to Autorowi zobaczyć bardzo wiele, a poza tym sama trasa była niezwykle forsowna, prowadząc w poprzek licznych rzecznych wąwozów i wzniesień, oraz terenem bądź to błotnistym, bądź gęsto porośniętym roślinnością, a niekiedy też przez urwiste skały. Relacja jest wciągająca i szybko się ją czyta. Szkoda jedynie, że nie ma żadnych informacji „survivalowych”. Polecam!

Relacja z podróży przez indonezyjską część Nowej Gwinei napisana naprawdę ładnym stylem literackim, co szczególnie rzuca się w oczy w pierwszej połowie książki. Druga połowa, gdzie Autor opisuje przeżycia z zaplanowanego jako główna część wyprawy przejścia przez ziemie najbardziej izolowanych wówczas (tzn. w 1989 r.) plemion wypada ubożej, ale to dlatego że Autor dostał...