„Włóczęga w pięciu smakach” to podróż w czasie i przestrzeni. Choć opowiada o krajach relatywnie bliskich i czasach współczesnych, to zagłębiając się w jej lekturze, jak za dotknięciem zaczarowanej różdżki przenosimy się w miejsca niezwykłe. Tam, niczym w gigantycznym wirze historii archaiczny rytuał łączy się z komunistycznymi widmami.
Autor z niezwykłym wyczuciem wychwytuje subtelne smaczki kulturowe z odbytych w gronie przyjaciół wypraw i niezwykle barwnie je opisuje. Rozklekotane autobusy, cieknące jurty, stepy i góry okraszone miejscowymi przysmakami, nie tylko kulinarnymi. Wśród tego lokalni „przedsiębiorcy”, dawni wojskowi, i zwykli, lecz jakże fascynujący ludzie. Książka oddaje rozkosz włóczęgi, zaskakuje i wciąga jak droga. Niedościgniony humor i barwne gawędy wędrowców portretują ulotne chwile i fascynującą codzienność bliższych i dalszych krain. Ciekawym smaczkiem niech będzie fakt, że jednym z towarzyszy wypraw jest dzisiejsza gwiazda muzyki pop - Iwan Komarenko.
Bezdroża Ałtaju, Bajkał, góry Rumunii... To tylko początek meldunków z drogi, których kontynuację będzie można znaleźć już wkrótce w następnych tomach.
Autor jest absolwentem Akademii Medycznej w Warszawie, od 1995 roku z przerwami pracuje w Centrum Rehabilitacji w Konstancinie, a także w Klinice Rehabilitacji Akademii Medycznej, obecnie Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Jest ortopedą, traumatologiem i specjalistą rehabilitacji medycznej. Jest autorem około 40 publikacji naukowych i znacznie większej ilości popularnych prac z zakresu medycyny. Jest członkiem trzech towarzystw naukowych i delegatem Polski do Sekcji i Rady Rehabilitacji Medycznej Europejskiej Unii Specjalistów Medycznych.
Choć w rodzinie od dzieciństwa uważany był za osobnika, któremu słoń na ucho nadepnął, przez niemal 10 lat śpiewa w zespole studenckim Werchowyna, z którym nagrywa kilka płyt posługując się również mandoliną. Od wczesnych lat 90-tych uzależniony od włóczęgi zabarwionej Wschodem. Zaczęło się od znalezionego na strychu kajaka Neptun, wypraw na biebrzańskie bagna i majowych wędrówek do Grabarki.
W czasie Sylwestra 1995/96 spędzanego w opuszczonej gajówce na górze Vel’ký Hoč na Słowacji w oparach czosnku i absurdu wraz z grupą przyjaciół wpada na pomysł, by odbyć wyprawę nad Bajkał. Zrealizowana w lipcu i sierpniu 1996 roku włóczęga pozostawiła zachwyt Syberią i nieukojony niedosyt czerstwego czaru dalekiej Rosji. Potem poszło już gładko: wyprawy na Półwysep Kolski, Sołowki, Ural, Ałtaj, znów na Bajkał, do Karelii... W latach 1998-1999 wyrusza na spotkanie największej przygody - udziału w 23 Polskiej Wyprawie Antarktycznej na stację Arctowskiego, w której uczestniczy jako lekarz. Przez ostatnie dziesięć lat w towarzystwie paru niezawodnych przyjaciół szwęda się po Albanii, Bułgarii, Bośni, Chinach, Grenlandii, Indiach, Katalonii, Kenii, Maroku, Macedonii, Rumunii, Serbii, Ugandzie nawiązując dziwne znajomości, smakując przedziwne potrawy, stroniąc od turystycznego zgiełku, łowiąc ulotne chwile i załamania słońca w rozdeptanych kałużach