Kolejny problem z książką dotyczącą ulubionej epoki napoleońskiej. Ciężko bowiem zachować obiektywizm w ocenianiu. Pod względem edytorskim jest znakomicie, twarda okładka z kolorową obwolutą, do tego przyjemny dla oka druk. Ale już dyskusyjny jest tytuł i wybór postaci. W historiografii XIX wieku utarło się określać mianem generała dowodzących jednostkami na poziomie dywizji lub brygady. Tymczasem autor poświęca uwagę raczej głównodowodzącym oraz marszałkom, dowodzącym wyższymi związkami taktycznymi bądź operacyjnymi.
Autor stara się równomiernie rozdzielić treść książki pomiędzy postacie pochodzące z Anglii, Francji, Rosji, Prus oraz Austrii. Oczywiście warto poznać biogramy dowódców Wielkiej Koalicji, aczkolwiek dobór strony francuskiej jest cokolwiek dyskusyjny. Podobne wątpliwości można mieć przy wprowadzeniu do panteonu sław arcyksięcia Karola Ludwika Habsburga czy marszałka Gebharda Lebrechta von Blüchera, co zapewne wynika z brytyjskiego punktu widzenia. Sam pomysł na książkę: nota biograficzna, rozważanie atutów i słabych stron dowódców, poparte wybranym przykładem przeprowadzonej bitwy – ciekawy i inspirujący. Z jednej strony mam zastrzeżenia do tej pozycji, ale z drugiej pamiętam jak szybko i miło przebiegały moje cykliczne podróże na trasie Wrocław-Opole. A niech tam, niech będzie mocna siódemka :-)

Kolejny problem z książką dotyczącą ulubionej epoki napoleońskiej. Ciężko bowiem zachować obiektywizm w ocenianiu. Pod względem edytorskim jest znakomicie, twarda okładka z kolorową obwolutą, do tego przyjemny dla oka druk. Ale już dyskusyjny jest tytuł i wybór postaci. W historiografii XIX wieku utarło się określać mianem generała dowodzących jednostkami na poziomie...