Biografia w starym stylu - większość treści skupiona na polityce i wyprawach wojennych, mało informacji na temat tego co działo się na dworze lub jakichkolwiek informacji o życiu osobistym Napoloena. Trochę szkoda że Józefina wspominana raptem w jednym zdaniu, o romansach Napoleonach nawet autor nie wspomina, a na temat relacji Napoleona z Talleyrandem czy Fouche, oraz dworskich intrygach jest raptem parę skrótowych akapitów.

Biografia w starym stylu - większość treści skupiona na polityce i wyprawach wojennych, mało informacji na temat tego co działo się na dworze lub jakichkolwiek informacji o życiu osobistym Napoloena. Trochę szkoda że Józefina wspominana raptem w jednym zdaniu, o romansach Napoleonach nawet autor nie wspomina, a na temat relacji Napoleona z Talleyrandem czy Fouche, oraz...

Świetna pozycja, jeśli jesteście takimi świrami na punkcie Napoleona jak ja to pozycja obowiązkowa!!!!

Znalazłem karton z książkami w piwnicy, a tam kolejne książki które przeczytałem.

Przeczytałem trochę książek w młodości :) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019

Świetna pozycja, jeśli jesteście takimi świrami na punkcie Napoleona jak ja to pozycja obowiązkowa!!!!

Znalazłem karton z książkami w piwnicy, a tam kolejne książki które przeczytałem.

Przeczytałem trochę książek w młodości :) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019

Bardzo solidnie napisana książka (nie należy czytać wstępu i posłowia - jak kto nerwowy). Zaznaczam - napisane z punktu widzenia przedstawiciela narodu, który był zaatakowany przez Napoleona (więc nieco tendencyjna, i oczywiście skrzywiona socjalistycznie).

Bardzo solidnie napisana książka (nie należy czytać wstępu i posłowia - jak kto nerwowy). Zaznaczam - napisane z punktu widzenia przedstawiciela narodu, który był zaatakowany przez Napoleona (więc nieco tendencyjna, i oczywiście skrzywiona socjalistycznie).

Biografia Napoleona napisana przez członka Akademii Nauk ZSRR, Eugeniusza Tarle. Przystępując do lektury, zadawałem sobie pytanie, czy treść będzie przesiąknięta perspektywą typową dla komunistycznej ideologii, czy może wykaże się zdrową dawką obiektywizmu. Teraz, po przeczytaniu, mogę udzielić Wam odpowiedzi.


Podczas samego, kilkustronicowego wstępu, cesarz Francuzów był krytykowany za wszystkie swoje działania, które stały w sprzeczności z wizją idealnego świata względem komunistów; ten ton utrzymał się już do końca książki. Żeby utwierdzić czytelnika w negatywnej opinii o dokonaniach Napoleona, autor podjął próbę przedstawienia Bonapartego jako człowieka wyrachowanego, bezlitosnego i krwiożerczego. Muszę jednak zwrócić honor Eugeniuszowi Tarle: nie popadł w przesadę. Oczerniał wizerunek cesarza Francuzów przy pomocy cytatów wyrwanych z kontekstu, subiektywnej interpretacji decyzji Napoleona oraz przemilczania niewygodnych faktów, praktycznie nigdy nie stosując kłamstw, fałszowania historii, czy niemożliwych do potwierdzenia bądź zaprzeczenia domysłów. Reasumując: książka od pierwszej do ostatniej strony jest wypełniona propagandą, jednak znacznie mniej nachalną i subiektywną, niż można było się spodziewać; autor podaje fakty (niekiedy niekorzystne dla przedstawianej przez niego samego tezy) lecz na ogół interpretuje je w zgodzie ze swoim punktem widzenia.


Napoleon Eugeniusza Tarle przedstawia losy Korsykanina od najmłodszych lat aż do chwili śmierci. Niemniej jednak, to wcale nie czyni tej książki godną polecenia, gdyż cesarz Francuzów, jako postać od zawsze fascynująca historyków, doczekał się mrowia biografii, często znacznie obiektywniejszych od obecnej. Polecam jednak tę książkę wszystkim zainteresowanym postacią Napoleona, którzy przeczytali wiele książek na jego temat, zwłaszcza przedstawiających Bonapartego bezkrytycznie, ponieważ dobrze jest poznawać najróżniejsze punkty widzenia, aby wyrobić własny pogląd na dany temat. Na koniec muszę wspomnieć, że uważam tę książkę za szkodliwą dla każdego, kto nie czytał wcześniej żadnej biografii Napoleona, gdyż może wyrobić sobie fałszywy obraz jego postaci, a uprzedzeń często niełatwo jest się pozbyć nawet przy pomocy najbardziej merytorycznych publikacji.

Biografia Napoleona napisana przez członka Akademii Nauk ZSRR, Eugeniusza Tarle. Przystępując do lektury, zadawałem sobie pytanie, czy treść będzie przesiąknięta perspektywą typową dla komunistycznej ideologii, czy może wykaże się zdrową dawką obiektywizmu. Teraz, po przeczytaniu, mogę udzielić Wam odpowiedzi.


Podczas samego, kilkustronicowego wstępu, cesarz Francuzów...

Do tej pory książka Tarle pozostaje najbardziej obiektywną biografią cesarza, jaką przeczytałem. Zasługuje na wyróżnienie w - z jednej strony - morzu pamfletów - z drugiej - oceanu paszkwili. Choć dało się odczuć (co było trudne do uniknięcia) stanowczą degloryfikację postaci Napoleona, to autorowi udało się to w sposób nie budzący znużenia z powodu odczuwalnej, głębokiej niechęci, która tak często charakteryzuje nie-francuskich biografów Bonapartego.

Oczywiście niepodobna zaniedbać intuicyjnego dystansu wobec marksistowskich wstawek autora podczas lektury, choć i to można poczytać za kolejny plus dla książki, za nietypową narrację historii z punktu widzenia historii gospodarczej.

Do tej pory książka Tarle pozostaje najbardziej obiektywną biografią cesarza, jaką przeczytałem. Zasługuje na wyróżnienie w - z jednej strony - morzu pamfletów - z drugiej - oceanu paszkwili. Choć dało się odczuć (co było trudne do uniknięcia) stanowczą degloryfikację postaci Napoleona, to autorowi udało się to w sposób nie budzący znużenia z powodu odczuwalnej, głębokiej...

Abstrahując zarówno od autora - członka Akademii Nauk ZSRR, i czasów w których książka ta powstała - jest to tłumaczenie z wydania z 1939 roku - książkę tę czyta się z niemal zapartym tchem. Mimo wielu odniesień do twórczości Lenina, a w szczególności Marksa autor dość sprawnie opisuje całą drogę Napoleona do władzy, od urodzenia, poprzez służbę w wojsku francuskim, zostanie Pierwszym Konsulem, Cesarzem, aż po zesłanie i śmierć na Świętej Helenie. Książka napisana jest w bardzo poczytnym stylu, a sam język autora sam w sobie jest ciekawy i może świadczyć o tym jak ludzie musieli pisać w tamtych czasach, wychwalając proletariat i szkalując burżuazję. Swoją drogą, opisy "terroru" stosowanego przez Napoleona w Europie przypomina bardzo dokładny opis tego, co Związek Radziecki robił u siebie i w krajach podbitych...

Abstrahując zarówno od autora - członka Akademii Nauk ZSRR, i czasów w których książka ta powstała - jest to tłumaczenie z wydania z 1939 roku - książkę tę czyta się z niemal zapartym tchem. Mimo wielu odniesień do twórczości Lenina, a w szczególności Marksa autor dość sprawnie opisuje całą drogę Napoleona do władzy, od urodzenia, poprzez służbę w wojsku francuskim,...

Moja pierwsza książka historyczna . Miałem może 10 lat były święta i telewizor się zepsuł.... nie żałuję ani chwili, dzięki niej zyskałem pasję do końca życia. Boję się teraz po nią sięgnąć ponownie bo już wtedy trudno było czytać komunistyczną propagandę.
Teraz mógłbym się zawieźć na treści merytorycznej a tak mam wspomnienia .

Moja pierwsza książka historyczna . Miałem może 10 lat były święta i telewizor się zepsuł.... nie żałuję ani chwili, dzięki niej zyskałem pasję do końca życia. Boję się teraz po nią sięgnąć ponownie bo już wtedy trudno było czytać komunistyczną propagandę.
Teraz mógłbym się zawieźć na treści merytorycznej a tak mam wspomnienia .

Napisana z niezwykłym znawstwem, pozycja obowiązkowa dla wszystkich miłośników epoki napoleońskiej. Zadziwia wspaniały warsztat i erudycji autora. Dzięki temu pozycję jakby nie było naukową czyta się jak książkę sensacyjną.

Napisana z niezwykłym znawstwem, pozycja obowiązkowa dla wszystkich miłośników epoki napoleońskiej. Zadziwia wspaniały warsztat i erudycji autora. Dzięki temu pozycję jakby nie było naukową czyta się jak książkę sensacyjną.

Przyzwoita, dobrze napisana biografia. Pochłonąłem jak powiesć, a treść dość wartościowa. Trzeba uważać na autora, który:
a)Jest Rosjaninem
b)Książkę pisał jeszcze za Stalina
Co przekłada się wielokrotnie na ocenę postaci, zdarzeń, perspektywę i różnego rodzaju komentarze.
Jeżeli ktoś chciałby w dość przystępnej formie zdobyć podstawową wiedzę z zakresu wojen napoleońskich i jest w stanie wychwycić i skorygować stronniczość opinii to polecam.

Przyzwoita, dobrze napisana biografia. Pochłonąłem jak powiesć, a treść dość wartościowa. Trzeba uważać na autora, który:
a)Jest Rosjaninem
b)Książkę pisał jeszcze za Stalina
Co przekłada się wielokrotnie na ocenę postaci, zdarzeń, perspektywę i różnego rodzaju komentarze.
Jeżeli ktoś chciałby w dość przystępnej formie zdobyć podstawową wiedzę z zakresu wojen napoleońskich...

Wszystko porządku pomijając fakt że autor jest komunistą i często odwołuje się do Marksa i Lenina

Wszystko porządku pomijając fakt że autor jest komunistą i często odwołuje się do Marksa i Lenina