"Lena jest pewna, że inni ludzie nie mają wielu jaźni. Jest przerażona tym, że nie posiada żadnej jaźni centralnej, istoty Leny. Czuje, że kiedyś ją miała, ale utraciła ją po drodze, że w którymś momencie jej esencja utopiła się, udusiła i umarła, bo kiedy Lena zagląda pod swoje debatujące jaźnie, niczego tam nie ma. Może to wrażenie rozpadu zaczyna nad nią panować, bo coś w niej umarło albo czegoś brakuje."



Lena i Vaclav są najlepszymi przyjaciółmi, ale wiele tajemnic i problemów sprawia że zostają rozdzieleni, Lena nagle znika. Na początku książki kiedy poznajemy Vaclava i Lenę są jeszcze dziećmi których rozumowanie Haley Tanner znakomicie ujęła, podczas czytania pierwszej części książki można pomyśleć że czytamy sielankę.

Przyjaciele chodzą razem do szkoły, odrabiają lekcje i uwielbiają magiczne sztuczki. Pewnego dnia Lena nie przychodzi do szkoły i tu zaczyna się problem. W kolejnych częściach książki kiedy Lena i Vaclav są już nie mal dorośli, ale nadal rozdzieleni, dowiadujemy się wielu mrocznych sekretów i tajemniczych wydarzeń.


Wstrząsnęła mną historia małej Leny, jej przeszłość. Kiedy dziewczyna przypomina sobie swoją przeszłość "rozsypuje się" nie wie co zrobić, chce tylko zapomnieć.
Lena kiedy ma już 17 lat postanawia skontaktować się ze swoim dawnym przyjacielem, za którym w głębi duszy bardzo tęskniła przez ostatnie lata. Znowu się spotykają i jest wspaniale, do momentu...


Niesamowita historia, pisana bardzo przekonywająco zarówno z perspektywy dzieci, młodzieży, obojętnej ciotki czy nadopiekuńczej matki. Całą książkę czyta się szybko i płynnie, a gdzieś w połowie książki, gdy akcja zacznie się toczyć coraz szybciej, wprost nie można się od niej oderwać.

Brakuje mi nieco w książce zakończenia, ale właściwie na swój sposób się skończyła, a dalsze wydarzenia można wyobrazić sobie samemu.

Książka ta bardzo mi się podobała i serdecznie ją wszystkim polecam! :)

"Lena jest pewna, że inni ludzie nie mają wielu jaźni. Jest przerażona tym, że nie posiada żadnej jaźni centralnej, istoty Leny. Czuje, że kiedyś ją miała, ale utraciła ją po drodze, że w którymś momencie jej esencja utopiła się, udusiła i umarła, bo kiedy Lena zagląda pod swoje debatujące jaźnie, niczego tam nie ma. Może to wrażenie rozpadu zaczyna nad nią panować, bo coś...