Wystarczyło zaledwie parę godzin, by przeczytać tę książkę. Wertując kolejne strony wciąż czekałam na coś bardziej głębokiego, ostrzejszego, poważnego…? Sama nie wiem. Może gdybym ją przeczytała w dzieciństwie, to zrobiłaby na mnie większe wrażenie. (nie jest to mimo wszystko lektura dla dzieci ze względu na tematykę !) Na pierwszej stronie widnieje rok 1977 - mnie się jednak wydaje, jakby opisane w nim czasy były co najmniej z jeszcze wcześniejszego stulecia. Gdyby nie pojawiające się epizodycznie zbuntowane, hipisowskie postacie w levisach z dostępem do marihuany itp., to byłabym już tego zupełnie pewna. Klasztor, (z reguły) grzeczne dziewczynki, ostre siostry, rygor… to wszystko ciągle przypominało mi o bajce „Madeleine”. Utwór mógłby być dłuższy i bogatszy w opisy stanów emocjonalnych Grace, ponieważ teraz, gdy lekturę mam już za sobą - raczej nie jestem w stanie potwierdzić „anorektycznej (czy bulimicznej) osobowości” głównej bohaterki. Jak dla mnie takim „wzorem” była Colette… a Grace jedynie brała z niej lichy przykład. Chętnie sięgnęłam po tę książkę, ponieważ porusza bliską mi w pewien sposób tematykę. Jest jednak wiele innych książek, które bardziej warto przeczytać od tej. A najbardziej pouczające w tym zakresie jest życie… niestety. W lekturze wyraźnie nie odnalazłam zaalarmowanych na okładce "życiowych decyzji" Grece czy do upadłego dążenia do celu. Tak czy inaczej, książkę oceniam na aż 7 gwiazdek za oryginalność, tematykę i łatwość czytania.

Wystarczyło zaledwie parę godzin, by przeczytać tę książkę. Wertując kolejne strony wciąż czekałam na coś bardziej głębokiego, ostrzejszego, poważnego…? Sama nie wiem. Może gdybym ją przeczytała w dzieciństwie, to zrobiłaby na mnie większe wrażenie. (nie jest to mimo wszystko lektura dla dzieci ze względu na tematykę !) Na pierwszej stronie widnieje rok 1977 - mnie się...