Autor pisze w taki sposób, by zostawić odbiorcy wskazówki. Pozostawia wolność myślenia inaczej i cudowne jest to, że mimo jej filozoficzno-etycznego ukierunkowania nie obwinia się czytelnika o prawo do odrębności myślenia jak czasami ma to miejsce. Jakie przyjemne uczucie podczas spotkania z wyrazem i inną twarzą. Autor musiał być prawdziwie wolnym człowiekiem.
W lekturze tej książki odnajduje się diagnozę podłoża zachowań ludzkich w relacji z drugim człowiekiem. Ten zbiór fenomenów i zjawisk toczących się na płaszczyźnie życia ludzkiego jest opisywany w asyście konceptualizacji filozoficznych i oczami osoby duchowej. Byt człowieka opiera się na uniwersalnych transcendentaliach — prawdzie, pięknie i dobru. W materiale rozkłada się ich definicje na czynniki pierwsze i poszukuje ich genezy lub przyczyny istnienia oraz podstaw do ich uformowania.
Autor, posiłkując się nawiązaniem do ontologii, aksjologii, agatologii i gnoseologii odsłania kurtynę, za którą skrywa się człowieczeństwo, a raczej jego formy w realnym świecie. Tekst nie należy czytać umysłem nastrojonym na czytanie dosłowne jak schematyczne prawa fizyczne. Jak większość książek filozoficznych operuje abstrakcyjnym językiem i sposobem przetwarzania treści. Przykuwa uwagę dużo odniesień do starożytności. Myślę, że to również kwestia jakiejś szczególnej sympatii autora do tego okresu historycznego, a nie wyłącznie odniesienie naukowe.
Egzystencja ludzka umieszczana jest tu w pewnej przestrzeni, którą określa się jako horyzont agatologiczny, gdzie spotykają się prawdziwe twarze obcych sobie ludzi. Książka wymaga otwartości, inteligencji intrapersonalnej, emocjonalnej i wnikliwego przemyślenia. Ksiądz Józef Tischner opisuje to, czego społeczeństwo jest świadome, koegzystując ze sobą codziennie, a nie ma formy materialnej. Celem tej książki jest refleksja na poziomie metafizycznym, przebicie tego jednowymiarowego myślenia, na które zdaje się chorować współczesne społeczeństwo.
Rewelacyjna, by wykorzenić przekonanie, że istnieje jeden uniwersalny i prawdziwy sposób myślenia. Bogata edukacyjnie pod względem teorii filozofii. To ten typ książki gdzie nabierasz mądrości, innego spojrzenia i dojrzałości. Nie da się oddzielić człowieka całkowicie od części duchowej, bo prędzej czy później człowiek będzie szukał jego ekwiwalentu gdzie indziej przez swoją naturę. Taką puentę podarowała mi ta książka. Jeśli się to uda unicestwić kompletnie u ludzi - rodzaj poznania metafizycznego, będzie to oznaczać śmierć wartości na świecie, zawężenie krytyki rozumu, a to na końcu zawsze ma katastrofalne skutki dla społeczeństwa jako całości.

Autor pisze w taki sposób, by zostawić odbiorcy wskazówki. Pozostawia wolność myślenia inaczej i cudowne jest to, że mimo jej filozoficzno-etycznego ukierunkowania nie obwinia się czytelnika o prawo do odrębności myślenia jak czasami ma to miejsce. Jakie przyjemne uczucie podczas spotkania z wyrazem i inną twarzą. Autor musiał być prawdziwie wolnym człowiekiem.
W lekturze...