Jadąc na fali ekscytacji wywołanej pochłonięciem ,,Powstania i Upadku Starożytnego Egiptu" Toby'ego Wilkinsona sięgnąłem po kolejną pozycję z tegoż kręgu historyczno-kulturowego. Padło na ,,Tutanchamona" autorstwa francuskiej egiptolog Christiane Desroches-Noblecourt. Jak mogłoby się wydawać biografię faraona- jednego z przedstawicieli wielkiej i przełomowej XVIII dynastii.

Jako, że jest to pozycja z lat 60 a egiptologia znacząco poszła od tego czasu do przodu wiele z teorii tutaj zawartych jest już nieaktualnych. Niedobór źródeł sprawił, że praca pozostawia więcej pytań niż daje nam odpowiedzi. Autorka zebrała w zasadzie wszystko co na tamten czas można było powiedzieć lub choćby spekulować o Tutanchamonie ale także jego poprzednikach Amenhotepie IV Echnatonie czy Smenchkare.

W rzeczywistości najwięcej miejsca zostało poświęcone opisowi grobowca Tutanchamona. Został on odkryty przez archeologa Howarda Cartera w 1922 roku i jak się okazało do dzisiaj pozostaje jedynym praktycznie nietkniętym przez ponad 3 tysiące lat znaleziskiem tego typu. Charakterystyka tego skarbu starożytnego jest niestety arcynudna i może zniechęcić do tematu nawet najbardziej zapalonych adeptów egiptologii. Autorka wymienia i objaśnia znaczenie wszystkich odnalezionych przedmiotów podając rozmiary, wagi i numery katalogowe. Nie zabrakło kilku słów na temat domniemanej klątwy faraona, która miała prześladować pracujących przy ekspozycji.

Sporo zamieszania w egiptologii powodują kwestie chronologiczne. Różnego rodzaju niespójności występują na porządku dziennym. Tutaj akurat mamy datację którą obecnie przesuwa się o pewien czas do przodu. Dla przykładu autorka wyznacza śmierć Tutanchamona na 1343 rok p.n.e. podczas gdy nowsze opracowania (w tym Wilkinson) umiejscawiają najczęściej jego panowanie na lata 1332 - 1322 p.n.e. Podobne problemy nastręczają kwestie następstwa rządów, małżeństw czy domniemanych koregencji zarówno Amenhotepa III i Echnatona jak i Echnatona oraz Tutanchamona. Mało tutaj jest faktów a większość to po prostu teorie prezentujące ówczesny stan wiedzy. Praktycznie brak tutaj jakichś głębszych informacji na temat życia codziennego i panowania władcy. Całkiem ciekawy opis mumifikacji panującego jest też raczej opisem ,,standardu" jaki miał miejsce po każdym zgonie faraona od czasów Starego Państwa. Na plus z pewnością należy zaliczyć obszerną rekonstrukcję obrzędu pogrzebowego tytułowego bohatera. Oczywiście poruszone zostały kwestie religijne związane z powrotem do politeizmu po rewolucji heretyka Echantona ale to wszystko za mało aby książkę można było nazwać pełnoprawną biografią.

Niestety język autorki także nie zachęca co sprawia, że książka jest zwyczajnie nudna i trzeba naprawdę sporego zainteresowania tematem żeby przez nią przebrnąć. Jednocześnie nie umniejszam pracy wykonanej przez panią Noblecourt a jedynie zaznaczam, iż w znacznym stopniu się ona zdezaktualizowała. Najprawdopodobniej lepszym wyborem będzie jakaś nowsza pozycja choćby praca Hovinga z lat 90.

Jadąc na fali ekscytacji wywołanej pochłonięciem ,,Powstania i Upadku Starożytnego Egiptu" Toby'ego Wilkinsona sięgnąłem po kolejną pozycję z tegoż kręgu historyczno-kulturowego. Padło na ,,Tutanchamona" autorstwa francuskiej egiptolog Christiane Desroches-Noblecourt. Jak mogłoby się wydawać biografię faraona- jednego z przedstawicieli wielkiej i przełomowej XVIII dynastii....