Bardzo dobra książka, lekko się czyta, można się z niej wiele dowiedzieć. Początkowe rozdziały mogą się trochę dłużyć, autorka opisuje dokładnie losy poszczególnych członków swojej rodziny, dopiero chyba w trzecim rozdziale przechodzi konkretnie do Witolda Łokuciewskiego. Jest to na pewno bardzo barwna postać, jeden z bohaterów II wojny światowej, ostatni dowódca Dywizjonu 303, świetny pilot i wzór polskiego żołnierza, i patrioty. Po wojnie wrócił do Polski, mimo że spotykały go represje ze strony komunistów. Właśnie ten powojenny epizod w życiu Łokuciewskiego był dla mnie najmniej przyjemny do czytania, bardzo gorzko odbiera się to, że człowiek, który poświęcił wszystko walce dla ojczyzny doznaje z tego powodu tylko przykrości i upokorzeń. Najciekawiej przedstawiony jest wojenny okres życia bohatera, autorka wykorzystuje jego własne zapiski i oryginalne dokumenty. Walki powietrzne opisane są prawie jak u Arkadego Fiedlera. Mimo że książka sprawia wrażenie pokaźnej, tak naprawdę szybko się ją czyta i po jej przeczytaniu pozostaje uczucie dobrze spędzonego czasu.

Bardzo dobra książka, lekko się czyta, można się z niej wiele dowiedzieć. Początkowe rozdziały mogą się trochę dłużyć, autorka opisuje dokładnie losy poszczególnych członków swojej rodziny, dopiero chyba w trzecim rozdziale przechodzi konkretnie do Witolda Łokuciewskiego. Jest to na pewno bardzo barwna postać, jeden z bohaterów II wojny światowej, ostatni dowódca Dywizjonu...