Catalina i Aaron pracują razem od prawie dwóch lat i od samego początku ledwie się tolerują. On jest poważny i powściągliwy do granic, z nikim się nie spoufala, a w szczególności z wiecznie uśmiechniętą i energiczną Cataliną. Ona średnio radzi sobie z czyjąkolwiek niechęcią, a w szczególności z chłodem i brakiem humoru Aarona. Jakież więc będzie jej zaskoczenie, kiedy kaprys losu zmusi ją do spędzenia w towarzystwie tego niedostępnego mężczyzny znacznie większej ilości czasu. Oczywiście prawem gatunku tych kilka wspólnych dni na zawsze odmieni ich wzajemne stosunki.

Zaprawdę po okładce i streszczeniu nie można było spodziewać się więcej. Nie jest to jednak lektura, której zadaniem było wywrócić nasz czytelniczy świat do góry nogami. „The Spanish Love Deception” to urocza historia miłosna, czerpiąca inspirację z motywu hate/love. Czytać zaczynałam z pewną dozą sceptycyzmu, jednak autorka dość szybko przekonała mnie, że doskonale wie, co robi. Mimo że początkowo powieść niebezpiecznie przypomina „Wredne igraszki” (nie, to nie komplement), z czasem udowadnia, że jest czymś więcej niż historią dominującego samca alfa oraz słodkiej, dającej się wykorzystywać kobietki.

W tej książce podobało mi się wszystko. Kreacje bohaterów, także drugoplanowych – ludzi dobrych, choć niepozbawionych wad, a dzięki temu bardzo rzeczywistych. Akcja, która daje Catalinie i Aaronowi przestrzeń do poznania się, do prawdziwego budowania relacji, a nie tylko do puszczenia wodzy pożądania. Dzięki temu gdy w końcu dochodzi do zbliżenia, naprawdę ma to znaczenie. Może tylko Aaron jest nieco zbyt idealny, ale za to Catalina jest wspaniale stworzoną postacią i zasługuje na kogoś takiego, więc wybaczam autorce.

To właśnie Catalina – główna bohaterka i narratorka – skradła moje serce. To młoda, inteligentna kobieta, która ma ambicję i ciężko pracuje na swoją pozycję w zdominowanej przez mężczyzn branży. Na co dzień musi radzić sobie z seksistowskimi komentarzami i na każdym kroku udowadniać, że zasługuje na swoje stanowisko. Jakby tego było mało, w domu musi znosić pełne współczucia spojrzenia po tym, jak uciekła za ocean, by na nowo odbudować swoje życie po miłosnej aferze, w której uczestniczyła. Właśnie ta litość i niepokój bliskich o jej psychikę popchnęły ją do zorganizowania tytułowego „miłosnego przekrętu” z Aaronem w roli głównej. Decyzja, choć podjęta pod wpływem chwili i emocji, ma solidne podstawy, które bohaterka z czasem ujawnia. I są to bardzo dobre, wiarygodne powody.

Książka, choć nie stara się być niczym więcej niż uroczym romansem, absolutnie nie jest stratą czasu. Bardzo dobrze buduje napięcie między bohaterami, a przede wszystkim tworzy ich relację. Wręcz piętnuje toksyczną męskość, punktuje seksizm, stawia na rozmowę i unikanie niedomówień. Czy jest przy tym realistyczna, to już inna kwestia. Jednak czy literatura musi w stu procentach odzwierciedlać rzeczywistość? Jestem zdania, że powinna ją też w jakiś sposób kreować. Elena Armas pokazała, jak może wyglądać idealny związek na miarę XXI wieku. Więc nie krępujcie się i sięgnijcie po tę powieść, żeby sprawdzić. Ja to zrobiłam i cieszyłam się każdą stroną.

Ewa Jemioł