Wiadomo,że w okresie II wojny światowej Niemcy wyrządzili Polsce i Polakom wiele niewyobrażalnych krzywd. Jednak kiedy się czyta o tym, co robili tym najsłabszym i najbardziej bezbronnym czyli niewinnym dzieciom, to serce rozpada się na wiele kawałków.

Autorki tej książki wykonały kawał dobrej roboty, opisując jak wyglądała germanizacja i zniemczanie dzieci polskich, ale nie tylko. I nawet nie sama germanizacja była najgorsza, ale sposób w jaki tego dokonywano. Torturowanie i zabijanie rodziców na oczach dzieci, wyrywanie rodzicom potomstwa, zacieranie śladów, tak by rodzice nigdy ni mogli odnaleźć zgermanizowanych dzieci a dzieci aby nigdy nie wpadły na trop swoich rodzin zamieszkałych w Polsce. Obozy pracy i zagłady dla dzieci, okrutne eksperymenty medyczne wykonywanie na nich, placówki lebensborn, skazywanie dzieci na powolną śmierć w męczarniach i przetrzymywanie ich w nieludzkich warunkach, w w końcu zabijanie zastrzykiem z fenolu. Strasznie ciężko o tym wszystkim czytać. Mimo wszystkich przeszkód, niektórym zgermanizowanym dzieciom udało się dowiedzieć skąd pochodzą i kim byli ich rodzice. Również niektórym rodzicom udało się wytropić dokąd trafiły ich dzieci. Jednak spora liczba zgermanizowanych dzieci nigdy nie dowiedziała się, że mają polskie korzenie i że siłą odebrano ich rodzicom. Inne z kolei dowiedziały się, że pochodzą z Polski, ale były już tak przekabacone na niemiecką stronę, że jako dorośli ludzie nie czuli potrzeby aby szukać swoich polskich korzeni i grzebać w bolesnej przeszłości. Interesujące są rozmowy ze świadkami tamtych wydarzeń, z osobami, które jako dzieci przebywały w ośrodkach, w których przygotowywano ich do germanizacji. Po latach wracają aby ponownie zobaczyć te miejsca i przywołać straszne wspomnienia, spotkać się z rodzeństwem, z którym często byli rozdzieleni. Niewyobrażalne to wszystko i bardzo, bardzo smutne, przygnębiające... Zresztą zrabowane dzieci to jedyne ofiary III Rzeszy, które nigdy nie otrzymały żadnych odszkodowań za poniesione krzywdy.

Mamy tutaj też sporo fotografii, które niezwykle wzbogaca tę książkę, bo co innego o tym czytać, a co innego zobaczyć jeszcze pewne miejsca i osoby na fotografiach.

Uważam, że jest to bardzo wartościowa pozycja na rynku literackim, ale czytając niektóre recenzje odnosiłam wrażenie, że nie każdemu podoba się fakt, że autorki tak skrupulatnie pokazują bolesną prawdę o tym co Niemcy zrobili z naszym narodem i jak potraktowali polskie dzieci. I zupełnie nie rozumiem takiej postawy. Niby pobieżnie i nierzetelnie to przedstawiły. A ja uważam,że autorki wykonały bardzo solidną robotę, dotarły do wielu bezcennych materiałów i naocznych świadków.
O tym wszystkim trzeba mówić, pisać i PRZYPOMINAĆ na wszystkie możliwe sposoby, bo prawda jest taka, że to Niemcy zgotowali Polakom taki a nie inny los i jeszcze wiele wskazuje, że za to, co zrobili polskim dzieciom nie ponieśli żadnych konsekwencji. Nie można tego „zamiatać pod dywan” i twierdzić, że może jednak germanizacja dla wielu z nich była lepsza niż pozostanie z polskimi rodzicami i klepanie biedy... Jakim prawem ktoś śmie w ogóle w taki sposób o tym pisać?

Lektura wstrząsająca... Czytając, musiałam robić przerwy aby się otrząsnąć, ochłonąć. Ciężko się po czymś takim pozbierać, ale uważam, że warto wiedzieć, być świadomym tego co się działo i jak to wszystko przebiegało i uważam,że autorki pokazały to z dużym taktem, wyczuciem i szacunkiem dla ofiar. Bardzo dobra książka i bardzo wartościowa i pomimo tak trudnego tematu, ogromnie ciekawa.

Wiadomo,że w okresie II wojny światowej Niemcy wyrządzili Polsce i Polakom wiele niewyobrażalnych krzywd. Jednak kiedy się czyta o tym, co robili tym najsłabszym i najbardziej bezbronnym czyli niewinnym dzieciom, to serce rozpada się na wiele kawałków.

Autorki tej książki wykonały kawał dobrej roboty, opisując jak wyglądała germanizacja i zniemczanie dzieci polskich, ale...