To jedna z najpiękniejszych książek o Tajdzie jakie czytałem. Jest piękna jak marzenie senne. Autor ma świetne pióro który w niesamowicie żywych barwach odmalowuje Tajgę, jej mieszkańców oraz przygody jakie przyszło im przeżyć. W książce Fiedosijewa Tajga jest piękna ale i niebezpieczna. Najpiękniejszymi postaciami są oczywiście tuziemcy, rdzenni mieszkańcy tych ziem, Ewenkowie Ułukitkan i Lichanow. Książka jest o wiele bardziej barwna niż "Dersu Uzała" Arsenjewa nie tylko dzięki umiejętnościom pisarskim Fiedosiejewa ale też rzeczom które opisał np. "pismo" ewenkijskich myśliwych (poparte ilustracjami, których brakło w Dersu Uzale). Ci którzy czytali Arsenjewa na pewno dostrzegą wiele podobieństw chociaż miejsca akcji są oddalone od siebie o tysiące kilometrów. No i region Usuri jest bardziej ludny.

Książka opisuje wydarzenia z roku 1949 ale została wydana dopiero w 1957 (polskie wydanie oparte o wydanie z 1979 roku) i nie ma w niej nic z polityki czy chociażby wspomnienia komunizmu. Owszem jest wspomniany kołchoz ale raczej jako część zastanej rzeczywistości.

Książka jest przecudowna. Pierwszy raz czytałem ją jako otrok. Teraz mogłem się w niej smakować. Wspaniała uczta dla miłośników Tajgi.

Polecam odwiedzić stronę na rosyjskiej wiki: https://ru.wikipedia.org/wiki/Федосеев,_Григорий_Анисимович a potem wygooglowac nazwisko autora w cyrylicy. Zobaczycie zdjęcia autora z wypraw a także samego Ułukitkana.

To jedna z najpiękniejszych książek o Tajdzie jakie czytałem. Jest piękna jak marzenie senne. Autor ma świetne pióro który w niesamowicie żywych barwach odmalowuje Tajgę, jej mieszkańców oraz przygody jakie przyszło im przeżyć. W książce Fiedosijewa Tajga jest piękna ale i niebezpieczna. Najpiękniejszymi postaciami są oczywiście tuziemcy, rdzenni mieszkańcy tych ziem,...