Przez bardzo długi czas żałoba kojarzyła mi się z określonym czasem po stracie kogoś bliskiego, czarnym ubiorem i wycofaniem się z życia towarzyskiego.
Teraz dla mnie czas żałoby to etapy klasyczne: zaprzeczenie, gniew, targowanie się, depresja i akceptacja. To bardzo elastyczny czas, nie zawsze występują w takiej kolejnością i nie każdy przeżywa każdy etap. Każdy z nas inaczej przeżywa żałobę, jedni będą pogrążać się w smutku wiele lat, inni szybko wrócą do życia sprzed trudnych doświadczeń, jedni będą pokazywać wszystkie swoje emocje, a inni będą przeżywać je skrycie, najważniejsze być oboko, nie narzucać swojego sposobu przeżywania żałoby.
Żałoba to nie tylko czas po śmierci, to także czas po stracie pracy, po zakończonej relacji, po stracie ciąży, żałoba to także czas po rzeczach, które nigdy się nie wydarzą.
Co się dzieje w momencie kiedy ekspert od żałoby i straty, sam doświadcza najboleśniejszej straty? Staje się ojcem, który stracił syna, szuka pomocy i sposób, żeby uczcić pamięć syna, wychodzi z roli terapeuty i staje się pacjentem.
Książka, którą trudno się czyta, jest dużo trudnych doświadczeń i emocji, które są wypełnione promykiem nadziei.

Przez bardzo długi czas żałoba kojarzyła mi się z określonym czasem po stracie kogoś bliskiego, czarnym ubiorem i wycofaniem się z życia towarzyskiego.
Teraz dla mnie czas żałoby to etapy klasyczne: zaprzeczenie, gniew, targowanie się, depresja i akceptacja. To bardzo elastyczny czas, nie zawsze występują w takiej kolejnością i nie każdy przeżywa każdy etap. Każdy z nas...