Zgodnie z zapowiedziami autora trzeci tom wraca na właściwe tory, czyli do formuły powieści drogi. Drugi tom był tylko po to by bohater mógł się wzbogacić i by w następnych tomach historia była ciekawsza. I to tu widać

Akcja zaczyna się zaraz po zakończeniu drugiego tomu. Gniewomir po powrocie z Afryki zaczyna szczęśliwe życie u boku Wilewietki. Szczęście to jest przerywane rozmaitymi drobnymi wypadkami. A to starsza córka naszego bohatera zaprzyjaźnia się z księciem Bezprymem i zachodzi w ciążę, a to Gniewomirowi zaczyna mu grozić tajemniczy wojownik o imieniu Baldur o którym mówi się że jest synem Smoczego łba złowrogiego wojownika znanego z pierwszego tomu. Z czasem Gniewomir zostaje wezwany przez księcia Bolesława. Ten karze mu pomóc Knutowi Wielkiemu w podboju Anglii Gniewomir chcąc nie chcąc musik wyruszyć. W wyprawie bierze też udział Baldur. Tak przedstawia się fabuła powieści. Czy Baldur rzeczywiście jest wrogiem i jak to się potoczy przeczytacie sami.

Książka wraca do formuły powieści drogi i to jest najlepszym, co tę serię mogło spotkać. Oczywiście powieść jest bardzo dobra nie mniej powrót do klimatu znanego z pierwszego tomu jest po prostu tym, na co liczyłem. Powrót do starego klimatu z pierwszego tomu to nie jedyna zaleta. Sama przygoda Gniewomira jest ciekawa sama w sobie. Bowiem Akcja powieści dzieje się podczas walk Danii o Wielką Brytanię. A i po wojnie jest równie ciekawie. Obserwujemy wiele wydarzeń historycznych, które miały miejsce w krajach skandynawskich. Nie brak świetnie opisanych bitew i pojedynków, które są wizytówką cyklu. Jeśli miał bym się o coś czepiać to trochę rozwinięcia intrygi z Baldurem. Ogólnie nowe czarne charaktery też nie są aż tak interesujące, jak te z poprzednich tomów. Natomiast fajnie, że autor eksperymentuje z twistami fabularnymi i jeśli je dopracuje to kolejne tomy będą wymiatać.

Kolejna rzetelna powieść historyczno przygodowa od Piotra Skupnika. Autor widać dopracowuje rzeczy, które poprzednich tomach nie zawsze działały i sprawdza nowe pomysły. Nawet, jeśli te nie zawsze działają to nie można mu odmówić kreatywności . Fajnie że nie chce by seria o Gniewomirze szła w wyświechtane klisze

Zgodnie z zapowiedziami autora trzeci tom wraca na właściwe tory, czyli do formuły powieści drogi. Drugi tom był tylko po to by bohater mógł się wzbogacić i by w następnych tomach historia była ciekawsza. I to tu widać

Akcja zaczyna się zaraz po zakończeniu drugiego tomu. Gniewomir po powrocie z Afryki zaczyna szczęśliwe życie u boku Wilewietki. Szczęście to jest...