Masz wrażenie, że kontrolujesz swoje życie, podejmujesz własne decyzje, doświadczasz emocji i wydaje Ci się, że wszystko masz pod kontrolą. Masz rację – wydaje Ci się.

Dawno nie czytałem tak ciekawej pozycji o tym, jak bardzo jesteśmy w naszym życiu zależni od innych. Co ciekawe, autor twierdzi i co nawet udowadnia, że i w życiu pustelnika, dzieją się rzeczy, w których to nie on jest decydentem i nie podejmuje autonomicznych decyzji, lecz pewne uwarunkowania społeczne orzekają za niego.

Jeśli tak, to jak inni ludzie żyjący w społeczeństwie są od siebie uzależnieni? Okazuje się, ze bardzo, wręcz dosłownie karmią się sobą spożywając wspólnie posiłki. Otóż w pewnym laboratorium dokonano eksperymentu na losowo wybranej grupie. Rozstawiono stoły, położono sztućce i ustawiono naprzeciw siebie dwa krzesła. W lampach ukryto specjalne kamery.

W tym eksperymencie posiłek podano siedemdziesięciu parom młodych kobiet i nagrano, ile każda z nich zjadła, ile razy raczyła się posiłkiem, po czym ustalono dokładną godzinę, w której to się dokonywało. Gdy z talerzy zniknęło już trzy tysiące osiemset osiem kęsów, uczeni dokładnie znali ilość spożytego pokarmu i na tej podstawie potrafili określić, że jedzenie odbywało się w sposób skoordynowany, ilość spożytego pokarmu jednej osoby zależała ściśle od drugiej a na koniec ustalono, że kobiety wkładały posiłek do ust raczej jednocześnie niż we własnym rytmie. Szczególnie na początku posiłku. Prawd,a że ciekawe?

Książka Michaela Bonda genialnie opisuje nie tylko przypadek imitacji społecznej, podając przy okazji jeszcze kilka innych doskonałych przykładów. Autor świetnie opisuje presję otoczenia, wyjawia, czym jest syndrom grupowego myślenia oraz rozpisuje się na temat tego, że z natury nie jesteśmy samotnikami, więc ludzie wokół nas wpływają z reguły na wszystkie nasze poczynania. Tu polecam opis wyprawy Courtaulda na Grenlandię.

Pozycji nie czyta się, jak akademickiego podręcznika, chociaż jest tu wiele skomplikowanych teorii i nazwisk, które mogą nic nie mówić osobie nieobeznanej z tematem. Ciekawie napisana, kształcąca i wciągająca aż do samego końca. Czyta się ją bardziej, jak dobrze napisaną powieść, uświadamiając sobie w trakcie jej czytania, że nasze własne postępowanie w dużej mierze zależy właśnie od postaw innych ludzi, oraz od tego, co inni robią.

Umysł jest siłą niezależną i sam może sprawić, że Piekło stanie się Niebem, a Niebo – Piekłem. Wystarczy sięgnąć po książkę, aby samemu się o tym przekonać. Polecam.

Masz wrażenie, że kontrolujesz swoje życie, podejmujesz własne decyzje, doświadczasz emocji i wydaje Ci się, że wszystko masz pod kontrolą. Masz rację – wydaje Ci się.

Dawno nie czytałem tak ciekawej pozycji o tym, jak bardzo jesteśmy w naszym życiu zależni od innych. Co ciekawe, autor twierdzi i co nawet udowadnia, że i w życiu pustelnika, dzieją się rzeczy, w których to...