Oczywiście, są też inne postacie, mniej lub bardziej ważne, ale stanowią właściwie tło dla tych dwóch panów. Mamy jakieś intergalaktyczne bóstwa, podróbkę Aquamana, cameo zalicza nawet Alf – ale historia sprowadza się do Thanosa i Warlocka. Czyta się to szybko, czyta się to z ciekawością, akcji jest co niemiara (niektóre rysunki robią spore wrażenie nawet dzisiaj) i jedynym zgrzytem, poza wspomnianymi naiwnymi wątkami, jest akt trzeci. Rozumiem intencje, nie pochwalam wykonania.

Jeśli ja – osoba, która nie znosi takich tego typu eventów – nie dość, że dobrze się bawiłem, to jeszcze czerpałem sporo radości z lektury tego komiksu, to to chyba znaczy, że Rękawica Nieskończoności bezsprzecznie zasługuje na swój status kultowości. Przede mną kolejne dwie części trylogii – Wojna Nieskończoności oraz Krucjata Nieskończoności, choć obawiam się, że mogą jednak Rękawicy nie dorównać. Czas pokaże!

Więcej przeczytasz tutaj: https://popkulturowcy.pl/2021/05/17/rekawica-nieskonczonosci-recenzja-komiksu-thanos-kontra-reszta-swiata/

Oczywiście, są też inne postacie, mniej lub bardziej ważne, ale stanowią właściwie tło dla tych dwóch panów. Mamy jakieś intergalaktyczne bóstwa, podróbkę Aquamana, cameo zalicza nawet Alf – ale historia sprowadza się do Thanosa i Warlocka. Czyta się to szybko, czyta się to z ciekawością, akcji jest co niemiara (niektóre rysunki robią spore wrażenie nawet dzisiaj) i jedynym...