Zawsze uważałem, że jedzenie nie powinno być rutyną i jedynie sposobem zaspokojenia głodu. Byłoby dobrze gdyby stanowiło dla nas pretekst do miłego spotkania z bliskimi nam ludźmi, rozmowy czy nawiązania nowych znajomości i ewentualnie odświeżenia tych starych. Przy wspólnym stole jest nam łatwiej naprawić lub polepszyć stosunki międzyludzkie. Można wtedy podzielić się swoimi odczuciami, obserwacjami i refleksjami.

Kiedy wyobrażam sobie udane przyjęcie nie mam w głowie sztywno siedzących w milczeniu gości lecz myślę o roześmianych i rozgadanych ludziach cieszących się ze wspólnie spędzanego czasu i umacniania więzi.
Każdy posiłek powinien przecież zbliżać nas do siebie. Ale! Czy rzeczywiście zawsze tak jest?

1 sierpnia do księgarni trafiła książka Christiana Roudaut'a zatytułowana „Przy stole z tyranem” w której autor prezentuje sylwetki największych dyktatorów świata jakimi byli m.in: Hitler, Stalin, Mao czy Husajn.

Bez wątpienia wspólne posiłki z wyżej wymienionymi zwykle nie należały do przyjemności bo często wiązały się z dużym niebezpieczeństwem. I nie chodzi tutaj nawet o zatrute potrawy lecz o gościnność gospodarzy i ich zmienne humory. Niejednokrotnie początkowo zadowoleni goście tyranów odchodzili od stołów z pełnymi brzuchami lecz z posępnymi minami. Niektórzy z nich nie doczekiwali kolejnego dnia.

W swojej książce autor skupia się nie tylko na tym co jedli najwięksi tyrani świata i w jaki sposób były dla nich przygotowywane potrawy, ale odnosi się także do skutków decyzji jakie podczas spotkań (przy suto zastawianych stołach) były podejmowane.

„Przy stole z tyranem” to pouczający, świetnie opracowany i przygotowany reportaż o historii świata przedstawiony w nietypowy sposób. Jakiś czas temu czytałem podobną książkę autorstwa Witolda Szabłowskiego i część z Was pewnie pomyśli, że książka Roudaut'a może być jej kopią. Nic bardziej mylnego bo obie różnią się od siebie diametralnie. Przede wszystkim sposobem narracji, przedstawieniem faktów i zagadnień.

Ta lektura jest niezwykle „smaczna” bo pozwala nam obserwować bieg historii od strony kuchni, ale trzeba pamiętać, że jej „bohaterowie” to zbrodniarze mający na sumieniu ludzkie istnienia.

Zawsze uważałem, że jedzenie nie powinno być rutyną i jedynie sposobem zaspokojenia głodu. Byłoby dobrze gdyby stanowiło dla nas pretekst do miłego spotkania z bliskimi nam ludźmi, rozmowy czy nawiązania nowych znajomości i ewentualnie odświeżenia tych starych. Przy wspólnym stole jest nam łatwiej naprawić lub polepszyć stosunki międzyludzkie. Można wtedy podzielić się...