Dominik Żyburtowicz tworzy poezję z pogranicza liryki, filozofii i baśni. Jest tu swoista magia, jest tajemnica, wieczne poszukiwania oraz przypisane im błądzenie, rezygnacja, to znów chwilowe pobudzenie. Podmiot(y) wiele odkrywa(ją), ale także dużo ukrywa(ją). Czytając "Przez sen i gwiazdę" miałam poczucie, że uczestniczę w prawdziwym życiu, ale też w śnie, w marzeniu, w obawie, w wyobrażeniu. Jakby to, co mówi mi „ja” liryczne było jednocześnie prawdą, żartem, wizją, symbolem. To taka swoista gra z czytelnikiem, jakiś rodzaj prośby o otwartość, patrzenie nie tylko przez okno umysłu i logiki, ale przede wszystkim – emocji i wyobraźni. Bo w tym tomie nie jest najważniejsze ile wiemy o kosmosie, ile o nowych technologiach, o życiu w sieci czy podczas zamknięcia itd., najbardziej istotne jest bowiem ile z tego tomu poczujemy. Na ile będziemy w stanie odnaleźć siebie w tej poezji. Czy odważymy zajrzeć się pod powłokę wiersza…

Więcej: http://dajprzeczytac.blogspot.com/2021/09/przez-sen-i-gwiazde-dominik-zyburtowicz.html

Dominik Żyburtowicz tworzy poezję z pogranicza liryki, filozofii i baśni. Jest tu swoista magia, jest tajemnica, wieczne poszukiwania oraz przypisane im błądzenie, rezygnacja, to znów chwilowe pobudzenie. Podmiot(y) wiele odkrywa(ją), ale także dużo ukrywa(ją). Czytając "Przez sen i gwiazdę" miałam poczucie, że uczestniczę w prawdziwym życiu, ale też w śnie, w marzeniu, w...