Przez pierwsze mniej więcej 100 stron miałam jedno wielkie meh i nie oceniałam najwyżej tej książki. Niczym sie nie wyróżniała i opierała na wszelkich możliwych schematach typowych dla fantastyki młodzieżowej. Od zera do bohatera? Jest! Hate to love? Jest! Relacja mistrz i uczennica? Mamy to! Od szarej myszki do laski z wyjątkowymi supermocami? Jest! Mroczny i pociągający love interest głównej bohaterki? Rhysand vibes bardzo mocno wyczuwalny też jest. I tak było przez tę pierwszą połowę książki. Jednak druga jej połowa całkowicie ją uratowała i sprawiła, że nie mogę się doczekać kolejnego tomu. "Przebudzenie powietrza" to historia dziewczyny imieniem Vhalla (którą tak swoją drogą przez pół książki nazywałam nie wiedzieć czemu Valhalla), uczennicy w Cesarskiej Bibliotece. Jej życie kręci się wokół książek i właściwie niczego innego. Do czasu. Dziewczyna nieświadomie ratuje życie następcy tronu, Aldrika, który niemalże umiera od poniesionych na wojnie ran. I tym oto sposobem ujawnia sie jej ukryta moc i magią, którą potrafi władać. Na tym skończę opowiadanie o fabule bo tu już bardzo łatwo zajść w rejony spojlerów, a moim zdaniem warto podejść do tej książki z otwartą głową. Jak wspomniałam, pierwsza część książki jest dosyć powolna i trochę przynudza. Skupiamy się tu głównie na ekspozycji świata i na kiełkującej relacji na linii Vhalla - Aldrik. Warto jednak przebrnąć przez tę część, ponieważ dalej dzieją się już dużo lepsze rzeczy. Co jest bardzo ciekawe w tej książce to magia opierająca się na żywiołach. Są więc osoby potrafiące zapanować nad ogniem, wodą, ziemią i powietrzem. I te wszystkie mechanizmy magiczne są naprawdę bardzo ciekawe i dobrze poprowadzone. Dalej mamy relacje między bohaterami i samych bohaterów, głównych i pobocznych. Na samym początku nasza główna bohaterka niezmiernie mnie irytowała całym swoim zachowaniem. Jednak później dojrzewa i jej charakter staje się bardziej znośny. Ciekawą postacią jest Aldrik (i wcale na jego ocenę nie ma wpływu moja słabość do mrocznych i tajemniczych mężczyzn, wcale) i jego brat Baldair. Są oni totalnie różni i to nie tylko jeśli chodzi o wygląd. Są swoimi przeciwieństwami, ale na dłuższą metę wydaje mi sie, że świetnie by się uzupełniali. Mamy tu też złola, który pojawia sie w drugiej części książki, ale bez spoilerów, więc tu się nad nim rozwodzić nie będę. Same relacje między bohaterami wywoływały we mnie zgrzyt a wszystko we mnie krzyczało SCHEMAT! SCHEMAT! SCHEMAT! Jednak podczas dalszej lektury zaczęłam w te relacje wierzyć i nawet im kibicować. Zabrakło mi tutaj polityki Cesarstwa. Jest ona tylko delikatnie nakreślona i liczę na to, że w kolejnych tomach będzie jej więcej. Liczę też na rozszerzenie tego świata, ponieważ ten tom skupiał się głównie na stolicy i miejscach w niej: zamek, Wieża, biblioteka, odrobinka reszty miasta. Zakończenie wskazuje na rozwinięcie tych kwestii, więc jestem bardzo pozytywnie nastawiona. W tej książce widać te wszystkie schematy w młodzieżówkach fantastycznych, no ale helloł, ona wyszła w 2015 roku, mamy 2021 i dopiero ukazuje się u nas, więc siłą rzeczy tych porównań sie nie uniknie. Podsumowując: mimo tych pierwszych 100 mniej więcej stron jestem bardzo pozytywnie tą książką zaskoczona. Szczególnie ostatnie rozdziały sprawiły, że mam ochotę sięgnąć po kontynuację (i to one znacząco podniosły moją ocenę tej powieści) i liczę na to, że kolejne tomy zostaną u nas w miarę szybko wydane. Może i nie jest to fantastyka najwyższych lotów, jednak mi się ją czytało bardzo dobrze, bardzo szybko i dała mi dużo dobrej rozrywki. A w związku z tym, że ja po prostu lubię się przy książkach odprężyć i zapomnieć o otaczającym mnie świecie, to ta pozycja spełniła swoje zadanie idealnie. Zatem nie mogę sie doczekać drugiego tomu i już przebieram nóżkami bo coś czuję, że będzie się działo :)