Książka jest bardzo dobra i podejmuje tematykę historii Europy po 1945. Jest to pozycja też dla konkretnych osób, aby ją przeczytać trzeba znać w jakimś stopniu już historię i mieć bardzo humanistyczne podejście lub po prostu być humanistą. Ja nie będąc taką osobą miejscami czułem, że książka mnie męczy wywodami autora o ideologii oraz często sztuce, które nie rozumiem, natomiast w momencie gdy Tony Judt przytaczał suche liczby czułem się dobrze ją czytając i strona za stroną leciały aby śledzić dalsze wydarzenia i poznawać sytuacje danego kraju.

Książka ma też swoje wady, mianowicie autor jest skupiony głównie w swojej opowieści na 4 państwach, Niemczech, Włochach, Francji i Wielkiej Brytanii i dość pobieżnie w pierwszych rozdziałach traktuje całą resztę Europy. I jest trochę tak, że w pierwszym rozdziale od początku do końca poznajemy wydarzenia w Europie zachodniej w dość męczący sposób w kółko przytaczając ogromne zniszczenia z lekkimi kontrastami do Wschodu. No i na pewno na plus jest dobre opisanie przejęcie władzy przez Komunistów we Wschodniej Europie.

Inna wada książki to bardzo wątły kawałek informacji o tym jak wyglądały dyktatury w Hiszpanii, Portugalii oraz Grecji co jest opisane dość dobrze, ale mam wrażenie że autor nieobiektywnie i wręcz z własną niechęcią opisał owe państwa nie przytaczając co jak i dlaczego oraz bardzo słabo podjął się interesującego tematu w Hiszpanii, jakim był ich cud gospodarczy zwany "Desarollo".

Jeśli mam coś jeszcze dodać to fakt, że dobrze opisany jest temat powstawania Unii Europejskiej oraz rozwoju gospodarczego państw, które postawiły na wspólnotę, natomiast brak tu jej wad co mocno przekonuje mnie, że autor mocno pisał te książkę inspirowany poglądami lewicowymi. Inny przykład tych lewicowych poglądów to prób ugryzienia premier Wielkiej Brytanii w latach 80 i 90 Margaret Tchatcher, ale tak naprawdę odniosłem wrażenie, że nie bardzo to wyszło autorowi i brak tam jakiś przekonujących argumentów dla których można by stwierdzić, że rządy Tchatcher były złe.

Inne minusy to tak naprawdę brak podjęcia tematu Szwajcarii oraz jej społeczeństwa. Jest tak naprawdę na początku jakaś nota opisująca to jak owe państwo kolaborowało z Niemcami w trakcie II wś. Brakuje też jakiś większych opisów militarnych wydarzeń, np. Incydentu w Cieśninie Korfu czy też tematu greckiej wojny domowej. Brakuje mi też opisania tego jak wyglądała Jugosławia w okresie zimnej wojny oraz Albania i rządzy Envera Hoxhy.

Podsumowując jest to bardzo dobra książka, ale dla osób doświadczonych i rozumiejących już w pewnym stopniu politykę oraz potrafiących bezstronnie, a z pełnym obiektywizmem rozumieć świat XX i XXI wieku. Jest wymagająca i dlatego jeśli ktoś chce bardzo szeroko zbadać temat to jest ona dla niego.

Książka jest bardzo dobra i podejmuje tematykę historii Europy po 1945. Jest to pozycja też dla konkretnych osób, aby ją przeczytać trzeba znać w jakimś stopniu już historię i mieć bardzo humanistyczne podejście lub po prostu być humanistą. Ja nie będąc taką osobą miejscami czułem, że książka mnie męczy wywodami autora o ideologii oraz często sztuce, które nie rozumiem,...