Przede wszystkim - ta książka jest piękna. Nie wolna co prawda od drobnych typograficznych uchybień i edytorskich potknięć, ale wizualnie nadal zachwyca.
Gorzej z treścią, niestety. Tak naprawdę "Południe" to nie jest dziennik - to raczej wspomnienia z podróży, jaką odbył Shackleton, bardzo zresztą powściągliwy, lakoniczny i dość suchy. Nie dowiemy się, co czuli członkowie wyprawy, autor zachowuje sporą dyskrecję jeśli chodzi o potencjalne konflikty i nieporozumienia, o nadzieje i lęki, o rozczarowania i radości. To, co dziś najbardziej emocjonuje czytelników - zatonięcie Endurance, rejs Jamesa Cairda, przeprawa przez Georgię Południową - okazuje się niczym więcej, jak tylko epizodami w całej wielkiej przygodzie, ani mniej, ani bardziej ważnymi, a już na pewno nie takimi, które zasługują na bardziej kwiecisty styl albo pobudzanie wyobraźni czytelnika czymś poza suchymi faktami.
Na tym tle trochę lepiej prezentuje się relacja z losów wyprawy na Morze Rossa, ale trzeba przyznać, że dla równowagi Shackleton wystawia cierpliwość czytelnika na ciężką próbę, skrupulatnie wyliczając obozy, przebyte mile, zmieniające się składy ekip i ilości zapasów, jakie zostawiali w składach - gdzieś ginie heroizm tej wyprawy i wspaniała postawa jej członków.

Jeśli ktoś chce pełniejszego i bardziej "krwistego" obrazu, radziłabym raczej książkę Caroline Alexander.

Przede wszystkim - ta książka jest piękna. Nie wolna co prawda od drobnych typograficznych uchybień i edytorskich potknięć, ale wizualnie nadal zachwyca.
Gorzej z treścią, niestety. Tak naprawdę "Południe" to nie jest dziennik - to raczej wspomnienia z podróży, jaką odbył Shackleton, bardzo zresztą powściągliwy, lakoniczny i dość suchy. Nie dowiemy się, co czuli członkowie...