Po przeczytaniu książki ,, Antarktyczna podróż sir Ernesta Shackletona '' napisanej przez Alfreda Lansinga moje zainteresowanie dowódcą cudem ocalałej wyprawy na biegun południowy nie słabnie.

Raz jeszcze sięgam do lektury opisującej te niezwykłe , pełne grozy wydarzenia spisane w dziennikach w formie pamiętnika , które opowiadają o losach całej Ekspedycji.
Spisane wspomnienia zawierają także tragiczną relację z działań drużyny , która po drugiej stronie Antarktydy miała za zadanie zapewnić żywność i paliwo polarnikom przeprawiającym się przez kontynent.
Lektura uzupełniona jest unikatowymi zdjęciami fotografa podróży - Franka Hurleya , które w niezwykły sposób przedstawiają codzienne życie ludzi , których kapryśny los pozostawił na lodzie.

Po przeczytaniu książki ,, Antarktyczna podróż sir Ernesta Shackletona '' napisanej przez Alfreda Lansinga moje zainteresowanie dowódcą cudem ocalałej wyprawy na biegun południowy nie słabnie.

Raz jeszcze sięgam do lektury opisującej te niezwykłe , pełne grozy wydarzenia spisane w dziennikach w formie pamiętnika , które opowiadają o losach całej Ekspedycji.
Spisane...

Przede wszystkim - ta książka jest piękna. Nie wolna co prawda od drobnych typograficznych uchybień i edytorskich potknięć, ale wizualnie nadal zachwyca.
Gorzej z treścią, niestety. Tak naprawdę "Południe" to nie jest dziennik - to raczej wspomnienia z podróży, jaką odbył Shackleton, bardzo zresztą powściągliwy, lakoniczny i dość suchy. Nie dowiemy się, co czuli członkowie wyprawy, autor zachowuje sporą dyskrecję jeśli chodzi o potencjalne konflikty i nieporozumienia, o nadzieje i lęki, o rozczarowania i radości. To, co dziś najbardziej emocjonuje czytelników - zatonięcie Endurance, rejs Jamesa Cairda, przeprawa przez Georgię Południową - okazuje się niczym więcej, jak tylko epizodami w całej wielkiej przygodzie, ani mniej, ani bardziej ważnymi, a już na pewno nie takimi, które zasługują na bardziej kwiecisty styl albo pobudzanie wyobraźni czytelnika czymś poza suchymi faktami.
Na tym tle trochę lepiej prezentuje się relacja z losów wyprawy na Morze Rossa, ale trzeba przyznać, że dla równowagi Shackleton wystawia cierpliwość czytelnika na ciężką próbę, skrupulatnie wyliczając obozy, przebyte mile, zmieniające się składy ekip i ilości zapasów, jakie zostawiali w składach - gdzieś ginie heroizm tej wyprawy i wspaniała postawa jej członków.

Jeśli ktoś chce pełniejszego i bardziej "krwistego" obrazu, radziłabym raczej książkę Caroline Alexander.

Przede wszystkim - ta książka jest piękna. Nie wolna co prawda od drobnych typograficznych uchybień i edytorskich potknięć, ale wizualnie nadal zachwyca.
Gorzej z treścią, niestety. Tak naprawdę "Południe" to nie jest dziennik - to raczej wspomnienia z podróży, jaką odbył Shackleton, bardzo zresztą powściągliwy, lakoniczny i dość suchy. Nie dowiemy się, co czuli członkowie...

Kiedyś ludzi robili z innego materiału. Nie do pomyślenia, żeby teraz ktoś przeżył w takich warunkach bez tych wszystkich goreteksów, oddychającej bielizny, GPS-ów itp. Tłumaczenie niemistrzowskie, ale historia arcywciągająca.

Kiedyś ludzi robili z innego materiału. Nie do pomyślenia, żeby teraz ktoś przeżył w takich warunkach bez tych wszystkich goreteksów, oddychającej bielizny, GPS-ów itp. Tłumaczenie niemistrzowskie, ale historia arcywciągająca.