Trudno oceniać świadectwo tamtych strasznych czasów, ale robię to dla potencjalnych czytelników. Pamiętnik Henryka Makowera, ważnej postaci warszawskiego getta, trochę mnie rozczarował. Autor był lekarzem, w getcie była zatrudniony w żydowskiej Służbie Porządkowej, co dawało mu liczne możliwości ratowania ludzi. Był lekarzem tuzów żydowskiej policji - Szeryńskiego, Czaplińskiego, Lejkina. Zdarzało mu się być wzywanym do chorych SS-manów. Miał więc okazję choć trochę poznać tych ludzi. Jednak we wspomnieniach brakuje prób głębszego zarysowania postaci, z którym autor się zetknął. O ile w przypadku Niemców to nie dziwi, to w przypadku wspomnianych Żydów już trochę tak. Próżno szukać w książce choćby trochę pogłębionych charakterystyk. Szeryński był chłodny, Lejkin dbał tylko o swoją rodzinę - takie dość zdawkowe opisy i niewiele ponadto. Makower dużo napisał o swojej bardzo licznej rodzinie, co dla czytelnika raczej nie będzie zbyt interesujące. Najciekawsze fragmenty dotyczą Umschlagplatzu, do którego autor miał dość swobodny dostęp z racji pełnionej funkcji.

Trudno oceniać świadectwo tamtych strasznych czasów, ale robię to dla potencjalnych czytelników. Pamiętnik Henryka Makowera, ważnej postaci warszawskiego getta, trochę mnie rozczarował. Autor był lekarzem, w getcie była zatrudniony w żydowskiej Służbie Porządkowej, co dawało mu liczne możliwości ratowania ludzi. Był lekarzem tuzów żydowskiej policji - Szeryńskiego,...