Pamiętnik z getta warszawskiego. Październik 1940 - styczeń 1943

Żona autora pamiętników prof. dr Henryka Makower, po ponad 44 latach od wydarzeń zdobyła się na odwagę, aby odczytać jego zapiski, powstałe pół roku od końca sytuacji, w której oboje się znaleźli.
W owych zapiskach znajdują się dzieje getta warszawskiego, począwszy od jego powstania 15 października 1940 roku, do 24 stycznia 1943 roku.
Pan Henryk do wybuchu wojny pracował jako lekarz internista w szpitalu. Następnie przeprowadził się do Warszawy, gdzie przebywał w gettcie. Był tam ordynatorem oddziału zakaźnego.
Podczas wojennych zawieruch zginęła cała rodzina bohatera i jego żony, oraz ich przyjaciele i znajomi.

Henryk Makower przekazuje bardziej swoje obserwacje z getta, aniżeli dzieli się osobistymi wydarzeniami. W dużej mierze przedstawia swoich pacjentów, oraz zespół lekarzy i pielęgniarek. Dzieli się historiami ich życia. Przedstawia również ukrytych przed transportem w szpitalu więźniów. Opowiada o tych, z którymi miał styczność, czyli o mieszkańcach getta warszawskiego, oraz o akcjach toczących się w nim, m.in. niemiecko-ukrainskich.
Niestety najmniej jest o nim samym.
Książka jest istnym kompendium wiedzy, jej dopełnieniem.
Autor biegle przywołuje widzianą na ten czas rzeczywistość. W sposób kunsztowny obdziela czytelników zdarzeniami, w których brał udział.
Da się wyczuć, że wspomnienia pisane są "na gorąco" - nie zdążył położyć się na nich kurz.
Fabuła książki jest przepełniona bardzo dużą ilością wątków. Czasami musiałam robić przerwę, gdyż bogactwo wiadomości przekraczało moje oczekiwania. To były momenty na złapanie oddechu. Całość mimo wszystko oceniam bardzo pozytywnie.

Żona autora pamiętników prof. dr Henryka Makower, po ponad 44 latach od wydarzeń zdobyła się na odwagę, aby odczytać jego zapiski, powstałe pół roku od końca sytuacji, w której oboje się znaleźli.
W owych zapiskach znajdują się dzieje getta warszawskiego, począwszy od jego powstania 15 października 1940 roku, do 24 stycznia 1943 roku.
Pan Henryk do wybuchu wojny pracował...

Książka jest nieco chaotycznie napisana, przydałby się lepszy podział na rozdziały. Niektóre z nich zostały napisane przez żonę autora, co nie jest wyraźnie zaznaczone. Niektóre fragmenty, szczególnie te o rodzinie autora, są nudnawe.
Jednakże opis codziennych wydarzeń podczas wielkiej akcji likwidacyjnej, który stanowi większość książki, jest świetny. Chociaż Żydzi nie wiedzieli wtedy, że to wywózka na śmierć, to większość czuła, że lepiej nie wyjeżdżać. Dlatego organizowane były łapanki, blokady, z których ludzie wszelkimi sposobami starali się wydostać, w większości z marnym skutkiem.
Polecam tę książkę każdej osobie zainteresowanej drugą wojną światową, a w szczególności mieszkańcom Warszawy, którzy po jej lekturze z większą zadumą będą spacerowali ulicami Woli i Śródmieścia.

Książka jest nieco chaotycznie napisana, przydałby się lepszy podział na rozdziały. Niektóre z nich zostały napisane przez żonę autora, co nie jest wyraźnie zaznaczone. Niektóre fragmenty, szczególnie te o rodzinie autora, są nudnawe.
Jednakże opis codziennych wydarzeń podczas wielkiej akcji likwidacyjnej, który stanowi większość książki, jest świetny. Chociaż Żydzi nie...

Trudno oceniać świadectwo tamtych strasznych czasów, ale robię to dla potencjalnych czytelników. Pamiętnik Henryka Makowera, ważnej postaci warszawskiego getta, trochę mnie rozczarował. Autor był lekarzem, w getcie była zatrudniony w żydowskiej Służbie Porządkowej, co dawało mu liczne możliwości ratowania ludzi. Był lekarzem tuzów żydowskiej policji - Szeryńskiego, Czaplińskiego, Lejkina. Zdarzało mu się być wzywanym do chorych SS-manów. Miał więc okazję choć trochę poznać tych ludzi. Jednak we wspomnieniach brakuje prób głębszego zarysowania postaci, z którym autor się zetknął. O ile w przypadku Niemców to nie dziwi, to w przypadku wspomnianych Żydów już trochę tak. Próżno szukać w książce choćby trochę pogłębionych charakterystyk. Szeryński był chłodny, Lejkin dbał tylko o swoją rodzinę - takie dość zdawkowe opisy i niewiele ponadto. Makower dużo napisał o swojej bardzo licznej rodzinie, co dla czytelnika raczej nie będzie zbyt interesujące. Najciekawsze fragmenty dotyczą Umschlagplatzu, do którego autor miał dość swobodny dostęp z racji pełnionej funkcji.

Trudno oceniać świadectwo tamtych strasznych czasów, ale robię to dla potencjalnych czytelników. Pamiętnik Henryka Makowera, ważnej postaci warszawskiego getta, trochę mnie rozczarował. Autor był lekarzem, w getcie była zatrudniony w żydowskiej Służbie Porządkowej, co dawało mu liczne możliwości ratowania ludzi. Był lekarzem tuzów żydowskiej policji - Szeryńskiego,...