I znowu piszę recenzję, a rękawem wycieram łzy. Najpierw spowodowało to zakończenie Łakomych Małgorzaty Lebdy, a teraz książka Odpływ, autorki Aroa Moreno Dùran- a dokładnie jej zakończenie właśnie.

Wiecie, to jest w ogóle piękna rzecz, pisana wspaniałym, wręcz poetyckim językiem. To są takie zdania, które wiele razy odnotowywałam, bo dają do myślenia, zatrzymują, mówią coś więcej.

Już wiem, że Dùran, obok Lebdy, Helen Garner, Annie Ernaux i Olgi Tokarczuk, będzie autorką, której chcę przeczytać wszystkie książki! Kocham takie bogate słownictwo, zdania, które zostają w pamięci i taką mądrość i intuicję. No i oczywiście genialną narrację!


Bohaterkami powieści są przede wszystkim trzy kobiety: babcia Ruth, mama Adriane i Adi, która rozpoczyna nowy rozdział w życiu ich wszystkich. Zostawia ona męża i małą córeczkę, porzuca ich. Przyjeżdża pod pretekstem nagrania umierającej pomału babci i pozwolenia jej, by opowiedziała swoją historię po raz ostatni.

W mieszkaniu jest także Adriane, ale nie ma ona dobrej relacji z córką, przez zatajenie dość istotnej informacji, która stała się tym samym kolejną rodzinną tajemnicą.

Poznajemy życie każdej z tych kobiet. Myśli, decyzje, emocje.

Piekna, ale i smutna opowieść, której tło stanowi wojna w Hiszpanii.

Warto, po stokroć warto przeczytać!

I znowu piszę recenzję, a rękawem wycieram łzy. Najpierw spowodowało to zakończenie Łakomych Małgorzaty Lebdy, a teraz książka Odpływ, autorki Aroa Moreno Dùran- a dokładnie jej zakończenie właśnie.

Wiecie, to jest w ogóle piękna rzecz, pisana wspaniałym, wręcz poetyckim językiem. To są takie zdania, które wiele razy odnotowywałam, bo dają do myślenia, zatrzymują, mówią...