Od czasu numeru z opowiadaniem Komudy odpuściłem lekturę NF od deski do deski. Pierwszy raz od ponad 20 lat.
Numery kupowałem, bo trudno zrezygnować z nawyku, ale nie potrafiłem przebrnąć. Szczególnie przez dział prozy polskiej. Próbowałem, ale redaktor Cetnarowski (po publikacji tekstu Komudy) regularnie utwierdzał mnie w przekonaniu, że nie powinien piastować swojej funkcji, publikując opowiadania nie dość, że słabo napisane, to jeszcze koszmarnie zaniedbane redakcyjnie i edycyjnie (tekst Marty Sobieckiej z numeru poprzedniego).

Do numer 458 usiadłem z pewną nadzieją - nadzieją na lepszą jakość. Zachęcony tym, że tym razem nad NF pracowało więcej osób, nie tylko zwyczajny skład redakcji. Co z tego wyszło...

Dział prozy polskiej:

Olga Niziołek - "Podróż do wnętrza psa"

Tak onirycznie, symbolicznie i metaforycznie, że aż. Autorka spiętrza warstwę "weird" do poziomu, który pozwala wetknąć do tekstu dosłownie wszystko, przez co opowieść po prostu przestaje być ciekawa. Bo skoro może pojawić się w niej wszystko, to - paradoksalnie - trudno o zaskoczenie. A jeszcze trudniej o sens. Gdyby autorka równie chętnie pochyliła się nad konstrukcją opowieści, byłoby ciekawiej. A tak mamy wyskakujące z rękawa postacie tła i pretekstową fabułę. Sytuację ratuje nieco relacja między protagonistkami, ale tylko nieco.
Tekst przeciętny, na szczęście napisany dość porządnym językiem.

"Tęczowy jednorożec, czyli wszystko już było" - Witold Jabłoński

Napisane porządnie, jest tu sens dotyczący moralności i postawy życiowej tych, którzy gardzą "odmiennością". Gorzej już z samą opowieścią. Autor powinien sobie odpuścić opisy seksu, bo po prostu nie umie tego robić. Wychodzi mu grafomania rodem z najgłupszych fanfików.

"Starsi panowie dwaj" - Michał Gołkowski

Typowy tekst promocyjny reklamujący twórczość autora. Proste, napisane poprawnie, do przeczytania i zapomnienia. Tyle można powiedzieć.

Dział prozy zagranicznej

"Księgarnia na końcu Ameryki" - Charlie Jane Anders

Literacka próba budowy mostu między dwoma zwaśnionymi plemionami. Tekst dający do myślenia, który zostanie w głowie, nawet jeśli nie ma tutaj wyrazistych postaci czy ciekawszej opowieści.
Dobre opowiadanie.

"Naszym celem jest nie umrzeć" - Merc Fenn Wolfmoor

Antyutopia, do której wcale nam nie tak daleko. W chwili gdy piszę te słowa, w Polsce policja puka do drzwi czternastoletniego chłopaka i grozi mu poprawczakiem oraz więzieniem, bo opublikował w social mediach post o strajku kobiet.

Jest w tym tekście ciekawa opowieść, są wyraziści bohaterowie, jest walka, są emocje. Trochę zbyt łatwo i naiwnie wypada rozwiązanie, ale na to można przymknąć oko. Udany tekst.

"Nic tu nie jest z pikseli" - K.M. Szpara

Wariacja na temat życia w wirtualnej rzeczywistości pozwalająca spojrzeć na problem uwięzienia we własnym ciele z interesującej strony. I to jest w tym tekście najcenniejsze. Nie ma tu fajerwerków literackich, opowieść nie porywa, ale spełnia swoje zadanie. Przyzwoity tekst.

"Krótka historia wielorybnictwa..." - Nicasio Andres Reed

Dwustronicowa pomyłka. Ot, rozpisany pomysł na tekst. Typowa zapchajdziura, żeby zgadzały się strony.

Podsumowując - dział prozy polskiej przegrywa z działem prozy zagranicznej, ale nie tak bardzo, jak zawsze. Ergo: chyba jednak wkład osób trzecich w produkcję numeru zaowocował podniesieniem poziomu.

Najlepszym tekstem numeru jest "Księgarnia...", miejsce drugie ex aequo "Naszym celem..." i "Nic tu nie jest...", na miejscu trzecim przepycha się cały dział prozy polskiej.

Od czasu numeru z opowiadaniem Komudy odpuściłem lekturę NF od deski do deski. Pierwszy raz od ponad 20 lat.
Numery kupowałem, bo trudno zrezygnować z nawyku, ale nie potrafiłem przebrnąć. Szczególnie przez dział prozy polskiej. Próbowałem, ale redaktor Cetnarowski (po publikacji tekstu Komudy) regularnie utwierdzał mnie w przekonaniu, że nie powinien piastować swojej...