Jednowątkowe, więc czyste gatunkowo romanse – w dodatku inspirowane fenomenem „50 twarzy Greya” – nie są na liście moich guilty pleasures. Tak się składa, że powieść Małgorzaty Owczarek to właśnie ten typ. Mamy przesympatyczną, energiczną Angelikę, która spełnia swoje największe marzenie o podróży do Los Angeles. Czterdziestolatka pogodziła się z samotnością i problemami z nadwagą, stąd o obu tych rzeczach czytamy średnio co trzy strony. Na miejscu nasza bohaterka spędza czas z przewodnikiem, który okazuje się nie tylko przystojny, niczym krzyżówka wspomnianego już Greya z Paulem Wesley [sic!], ale jest też zaradny (czytaj:bogaty), wrażliwy na ludzki los i wolny. Dalej brakuje tylko jednorożców albo wróżki chrzestnej.🦄🧙🏻‍♀️
A mówiąc poważnie, wcale nie chcę zrobić tej książce krzywdy. Wiem, że jest gro osób lubiących takie historie i oni docenią wszystkie literackie walory „(nie)Spełnionych marzeń”.
.

Jednowątkowe, więc czyste gatunkowo romanse – w dodatku inspirowane fenomenem „50 twarzy Greya” – nie są na liście moich guilty pleasures. Tak się składa, że powieść Małgorzaty Owczarek to właśnie ten typ. Mamy przesympatyczną, energiczną Angelikę, która spełnia swoje największe marzenie o podróży do Los Angeles. Czterdziestolatka pogodziła się z...