Książka wielce interesująca, aczkolwiek z bardzo specyficznego powodu, o którym zaraz napiszę. Ktoś, kto polecał mi tę książkę, pisał bodajże, że to fantastyka młodzieżowa i faktycznie, zgodzę się, natomiast absolutnie nie jest to takie YA, do jakiego jesteśmy teraz (w 2023 roku) przyzwyczajeni. To raczej fantastyka moralizująca, ucząca i dająca nadzieję, która byłaby dobra dla młodszych odbiorców, gdyby nie parę fragmentów. A dlaczego uważam, że to taka kształcąca książka? Bo jeszcze nigdy nie czytałem fantasy, gdzie główni bohaterowie byli osobami z niepełnosprawnościami.

Na szybko jestem w stanie wymienić tylko Brana Starka z "Pieśni Lodu i Ognia" - trochę mała reprezentacja takich osób w świecie literatury fantasy (choć na pewno o kimś zapomniałem). Tutaj z kolei mamy aż takich trzech, choć trzeba uczciwie powiedzieć, że jeden z bohaterów raczej miał trudne życie bez swojej specyficznej cechy (nie chcę spoilerować). Nie sądzę, aby to był przypadek i podejrzewam, że autorce przyświecał cel, aby w ten sposób wlać nadzieję w dzieciaki, które zmagają się z podobnymi problemami w rzeczywistości. I za to chwała, bo jest to opisane ze smakiem, bez spychania na margines i faktycznie w sposób podnoszący na duchu.

Co do samej powieści jako opowieści, to jest to coś w rodzaju zbioru opowiadań, choć tak naprawdę tylko dwa pierwsze są o innych bohaterach - reszta książki to historia trzeciego z chłopców. Dużo tutaj magii, życia na wsi, wojny, utraty dobytku oraz bliskich, ale także choćby smoków. To z jednej strony ciepła lektura, a z drugiej - często trochę naiwna i "prosta" oraz dosyć przewidywalna. I tak, jak pisałem - poza paroma fragmentami (szczególnie w opowiadaniu o Zwierzaku),uważam, że to książka dla osób 14+. Świat nie jest bogaty i nie został opisany ze szczegółami, ale budzi dobre skojarzenia ze staroszkolnym fantasy.

Sama fabuła, niestety, już taka dobra nie jest. Tak, jak pisałem, jest dość przewidywalna i dość prosta oraz jednostajna. Dodatkowo, opowiadania mają dość nikły ciąg logiczny (w przypadku wspomnianego już Zwierzaka chodziło chyba tylko o zaprezentowanie jednego z bohaterów pobocznych),a sama książka kończy się nagle i nic tego nie zapowiada. Tak, jakby to faktycznie był tom 1. wielkiej opowieści, która będzie rozgrywała się w kolejnych tomach. I nie ukrywam, to nie wyszło. A przynajmniej czytając opisy pierwszych tomów mam wrażenie, że pogubiłbym się, gdybym miał je wszystkie przed sobą i chciał je ułożyć chronologicznie.

Tym niemniej, warto się zapoznać lub choćby przyjrzeć tej książce, ponieważ przyświeca jej większy cel niż tylko zaprezentowanie opowieści fantasy.

Książka wielce interesująca, aczkolwiek z bardzo specyficznego powodu, o którym zaraz napiszę. Ktoś, kto polecał mi tę książkę, pisał bodajże, że to fantastyka młodzieżowa i faktycznie, zgodzę się, natomiast absolutnie nie jest to takie YA, do jakiego jesteśmy teraz (w 2023 roku) przyzwyczajeni. To raczej fantastyka moralizująca, ucząca i dająca nadzieję, która byłaby dobra...