Na tylnej okładce możemy przeczytać, że kiedy książka ukazała się w Austrii w 1937 roku została uznana za obrazoburczą i niedługo potem zakazano jej rozpowszechniania. I nie ma się co dziwić. Powieść Ludwiga Windera jest zdecydowanie antyhabsburska, a obraz arcyksięcia jest bardzo negatywny. Jakże różni się on od tego, co można przeczytać w pracy Kinga i Woolmans "Zabić arcyksięcia". Książka Windera to typowy produkt tamtej epoki, Franciszek Ferdynand to złośliwy, zazdrosny, pełen kompleksów człowiek, którego jedyną pasją jest polowanie i zabijanie zwierząt. Zofia Chotek z kolei jest przedstawiona jako ambitna i żądna zemsty kobieta. Obiektywnie rzecz biorąc trzeba przyznać, że książkę czyta się po prostu świetnie. Można powiedzieć, że jest to powieść biograficzna arcyksięcia. Zaczyna się od dzieciństwa matki Franciszka Ferdynanda, Marii Annuncjaty, a kończy się na zamachu w Sarajewie. W środku mamy opisane życie dynastii habsburskiej, życie dworskie, dzieciństwo oraz młodość arcyksięcia i jego rodzeństwa, a później walkę między arcyksięciem a cesarzem. Mimo, że jest to tylko powieść, to jest tutaj sporo faktów z życia dynastii, w książce cały czas przewijają się nazwiska polityków jak Gołuchowski, Biliński, Tisza oraz dworzan jak Montenuovo, Brosch czy Wurmbrand. Być może osobom, które mają ukształtowany inny, pozywtyny obraz arcyksięcia ukształtowany przez nowszą historiografię, książka ta właśnie wyda się obrazoburcza, jednak trzeba podkreślić, że powieść jest fascynująca i świetnie oddaje klimat Austro-Węgier.

Na tylnej okładce możemy przeczytać, że kiedy książka ukazała się w Austrii w 1937 roku została uznana za obrazoburczą i niedługo potem zakazano jej rozpowszechniania. I nie ma się co dziwić. Powieść Ludwiga Windera jest zdecydowanie antyhabsburska, a obraz arcyksięcia jest bardzo negatywny. Jakże różni się on od tego, co można przeczytać w pracy Kinga i Woolmans...