Jak można ocenić tą książkę jako rewelacyjną?
To określenie wybitnie do niej nie pasuje.
Jest wstrząsająca. Naturalistyczna. Bolesna na wszystkie możliwe sposoby.
I powoduje potok łez jako uwieńczenie cierpień związanych z jej czytaniem.
W dodatku nie kończy się dobrze.

Refleksja jaka mnie nachodzi to to, że ogrom cierpienia jakiego musiała doznać bohaterka nie jest w stanie unieśc jeden człowiek. Nie jest go w stanie unieść nawet kilka osób rozdzielonego na części, a już napewno nie mała, niewinna dziewczynka.
Przypomina, że warto rozglądać się dookoła i nie można lekceważyć milczącego wołania o pomoc. Nie tylko przecież słowa, ale głównie gesty, zachowania i spojrzenia mówią o tym, co ma nam do przekazania o sobie drugi człowiek. Trzeba być czujnym i uważnym oraz umieć postawić się w słusznej sprawie nawet jeśli nam odbierze to kilka słonecznych dni. Wiele tragedii spotyka osoby hermetycznie zamknięte w chorych systemach rodzinnych lecz problem ten jest zwykle przemilczany. Dlatego czytelnicy i ludzie, bądźmy wrażliwi na świat i ludzi którzy nas wokół otaczają.

Jak można ocenić tą książkę jako rewelacyjną?
To określenie wybitnie do niej nie pasuje.
Jest wstrząsająca. Naturalistyczna. Bolesna na wszystkie możliwe sposoby.
I powoduje potok łez jako uwieńczenie cierpień związanych z jej czytaniem.
W dodatku nie kończy się dobrze.

Refleksja jaka mnie nachodzi to to, że ogrom cierpienia jakiego musiała doznać bohaterka nie jest w...