Na początku śledziłem jego karierę ale w miarę regresji przestałem się interesować Dawidem. Wiedziałem że ma problem z alkoholem ale nie przypuszczałem że jest on na tyle poważny. Dla mnie to wyjątkowa książka bo sam miałem problem z alkoholem tyle tylko że mój najdłuższy cug trwał tydzień i potem 3 dni dochodzenia do siebie. Najbardziej bolesne jest właśnie to dochodzenie do siebie. Wiem jak Dawid się czuł i poniekąd co przeżywa. Ja poradziłem sobie z problemem bo wiedziałem gdzie leży przyczyna jak szedłem w cug. Teraz mogę sobie wypić piwo, dwa, cztery a nawet pić całą noc ze znajomymi ale wyeliminowałem cugi i dużo rzadziej sięgam po alkohol. Nie smakuje mi już jak kiedyś, i coraz mniej spożywanie daje mi jakąkolwiek przyjemność. Uważam że wszystko zależy od głowy i psychiki. I to tam leży główny problem. Ja na szczęście psychikę mam silną i potrafiłem sobie poradzić. Jednak dla kogoś ze słabą psychiką może być trudno. Ja nie musiałem całkowicie odstawić alkoholu żeby zrozumieć że nie tędy droga, ale dla Dawida to chyba jedyna opcja. Nie mogę się też za niego wypowiadać, po przeczytaniu książki wydaje mi się że on jest w dużo bardziej zaawansowanym stanie niż byłem ja. Bardzo łatwo jest przekroczyć cienką czerwoną linię i sztuką jest w porę to zrozumieć.

Na początku śledziłem jego karierę ale w miarę regresji przestałem się interesować Dawidem. Wiedziałem że ma problem z alkoholem ale nie przypuszczałem że jest on na tyle poważny. Dla mnie to wyjątkowa książka bo sam miałem problem z alkoholem tyle tylko że mój najdłuższy cug trwał tydzień i potem 3 dni dochodzenia do siebie. Najbardziej bolesne jest właśnie to dochodzenie...