Zapraszam Was na wizytę w moim domu. Nie musicie zdejmować butów. Nie wchodźcie tylko do piwnicy, nie ma takiej potrzeby. Może kawy? Też to słyszysz? Wsłuchaj się w ten głos. Tak, to dobry pomysł, jeszcze nie jest za późno. Spójrz w lustro, tam jest prawda. Mój dom to pamiętnik napisany przez Edwarda, w którym stara się wytłumaczyć swoje decyzje i się wybielić. Wraca do domu, w którym wychowywał się wraz z dziadkami i zaczyna pisać. I pisze szczerze, bo tak mu kazała umierającą żona. Razem z nim przejdziemy przez najważniejsze momenty w jego życiu. Jego młodość i nowa szkoła z nowymi znajomościami. Wzloty i upadki. Pierwsza miłość i pierwszy zawód. Książkę, pomimo swoich rozmiarów, czyta się szybko. Autor snuje swoją opowieść, by w odpowiednich momentach przyspieszyć i zaskoczyć czytelnika. Trzeba przyznać, że dobrze mu to wyszło i umie zbudować napięcie. Duży aspekt położony jest na warstwę obyczajową. Książka miejscami może wzruszać, wręcz doprowadzić do łez. Swoją fabułą daje do myślenia -bo jak inaczej reagować na śmierć najbliższych. Śmierć, która czai się gdzieś w pobliżu. Groza atakuje nas znienacka. Edward powoli wlewa w nas niepokój. Atrament, którym pisze, pozostawia ślad również w naszym umyśle. Lecz tak jak Edward zostaliśmy oszukani. Zakończenie sprawia, że robimy wielkie oczy z niedowierzania. Czy się bałem? Chyba jestem już na to za stary. Jednak dreszczyk niepokoju był mocno wyczuwalny. Czekałem co przyniesie kolejna strona, kiedy zło pokaże swoje oblicze. Porównuje trochę Mój dom z Jak sprzedać nawiedzony dom. Nie wiem czy słusznie. I wypada lepiej. Lepiej buduje napięcie, jest większa "ilość" grozy (ciekawe czy ma to swoją jednostek), a aspekt obyczajowy bardziej do mnie przemawia. Może sam sposób narracji ma też wpływ na mój odbiór? To moja pierwsza książka autora, ale na półce czeka już Winda i bardzo chętnie ją przeczytam. Mam trochę mętlik w głowie po przeczytaniu książki, ale taki pozytywny. Książka, która pewnie zostanie w mojej głowie na dłużej.