Z początku obawiałem się, że mam do czynienia z pisarstwem zaangażowanym gdzie ważniejsze od treści będzie przemycenie jakichś idei.
A, że tematyka klimatyczna to i zapaliła się czerwona lampka na widok ekoidiotów którzy będą wciskać elektryczne auta i wiatraczki jako sposób na zbawienie planety. Na szczęście autor dość szybko rozwiał moje obawy i to było bardzo pozytywne zaskoczenie.

Virgil Solal jako świadek działań koncernów i po części ofiara ich działania postanawia stawić im czoła w najbardziej widowiskowy z możliwych sposobów. Nie łudzi się, że jego postępowanie doprowadzi do realnych zmian samych odpowiedzialnych za biznes wydobywczy, ale świetnie gra nastrojami ludzkimi poprzez wykorzystanie mediów społecznościowych.
Dokładność i planowanie wynikające z przeszkolenia wojskowego zapewniają mu kontrolę nad sytuacją, a jasność przekazu i słowność porywają tłumy tworząc ruch społeczny wokół jego osoby. Cała ta gra sprawia, że każdy nawet konfrontujący się z nim przedstawiciele prawa zdaje sobie sprawę z niepodważalności wniosków, a jednocześnie kłóci się z drastyczną formą zmuszenia koncernów do działania, która tak de facto nie jest żadnym wyborem, bo los osób będących przykładem jest przesądzony od początku.

Może cały impet wyhamowuje nieco już w części sądowej, a wkracza dość daleko posunięte wizjonerstwo i ekologiczne chciejstwo wraz z finałem, ale jako całość zmusza czytelnika do refleksji, bo zapewne każdy zdaje sobie sprawę, że pozorne działania jakie proponujemy to w większości nic nie znaczące w skali świata obietnice, a jednocześnie dość łatwo poczuć się jedną z tych pand Solala ukrytą za maską i kibicującą właśnie jemu a nie bogaczom, którym zysk przesłania dbanie o środowisko.

Książka trzyma poziom w każdym aspekcie. Aktualna tematyka, świeżość wydarzeń, bo mamy liczne nawiązania do współczesnej sytuacji na świecie, no i całkiem dobrze skonstruowana akcja.

Z początku obawiałem się, że mam do czynienia z pisarstwem zaangażowanym gdzie ważniejsze od treści będzie przemycenie jakichś idei.
A, że tematyka klimatyczna to i zapaliła się czerwona lampka na widok ekoidiotów którzy będą wciskać elektryczne auta i wiatraczki jako sposób na zbawienie planety. Na szczęście autor dość szybko rozwiał moje obawy i to było bardzo pozytywne...