Tajemniczy manuskrypt, którego autorstwo przypisuje się Rogerowi Baconowi, to przedmiot namiętnych poszukiwań wielu uczonych, już od najdawniejszych lat. Thierry Maugenest, zainteresowany sprawą prób rozszyfrowania dokumentu, postanowił napisać pracę na rzeczony temat. Jednakże zbyt wiele niewiadomych nie pozwalało mu na napisanie poważnego i ciekawego, kompletnego eseju historycznego. Dlatego też znane, dostępne dane o "ms 408" ubarwił wyobraźnią i zamknął w ramach powieści quasi-kryminalno-filozoficznej.

Maugenest ukazuje swoją wizję powstania manuskryptu, jego historię oraz zaangażowanie wielu uczonych (przez wiele pokoleń) w jego odszyfrowanie. Opierając się na danych historycznych, na istniejących już teoriach, stworzył "Manuskrypt Voynicha" - powieść intrygującą, ciekawą, ale jakby niepełną. Mam wrażenie, że ta książka to zaledwie skrót myślowy autora.
Fascynujące rozdziały opowiadające historię powstania manuskryptu, dzieje jego przechowywania, próby kradzieży, tajemnicze choroby dotykające ludzi, którzy zdołali do odczytać. Poszukiwania, zagadki, filozofia.
Części przestawiające współczesne wydarzenia dotyczące "ms408" są mniej udane, niekiedy bardzo zawiłe i męczące. Nadal króluje tajemnica, intryga, lecz tu zabrakło troszkę polotu.

Powieść "za szybka", mogłaby być bardziej rozwinięta, trzymająca w napięciu, pogłębiona.
Plusem zaś jest skłanianie czytelnika do myślenia, bo jednak nie da się przejść obok tego utworu obojętnie. Choć przez chwilę zastanawiamy się, czym jest prawda, czy naprawdę jej pożądamy? Co z naszą przyszłością? Czy za cenę życia chcielibyśmy ją poznać? Czy lepiej wiedzieć i poprowadzić się do zguby czy żyć w błogiej nieświadomości z tym ciężarem niewiedzy?


http://dajprzeczytac.blogspot.com/

Tajemniczy manuskrypt, którego autorstwo przypisuje się Rogerowi Baconowi, to przedmiot namiętnych poszukiwań wielu uczonych, już od najdawniejszych lat. Thierry Maugenest, zainteresowany sprawą prób rozszyfrowania dokumentu, postanowił napisać pracę na rzeczony temat. Jednakże zbyt wiele niewiadomych nie pozwalało mu na napisanie poważnego i ciekawego, kompletnego eseju...