Stan rozbitego serca, które trzeba posklejać, to moje wrażenie po lekturze tej książki. Ona złamała mi serce.

O ile postać Leny Pisarskiej z każdym rozdziałem zyskiwała sympatię o tyle na koniec porzucenie nieme przez nią wspólnej relacji tą sympatię rozdarło. A skoro autorka zapowiedziała kontynuacje, wypatruję informacji o dalszych losach bohaterów.
Chyba zawsze lubiłam drani, tych niegrzecznych i tajemniczych mężczyzn, dlatego też Artem miał w moich oczach duże uznanie, mimo swoich szemrany interesów, zaborczości i bezwzględności. Cała historia jest przepiękna, osadzona w zawodową przestrzeń zwykłych ludzi pracujących wspólnie w wielkiej firmie AutoHarard, jakże realna i absurdalna jednocześnie, a tym samym niesamowicie intrygująca.

Charakterna postać Leny Pisarskiej i jej niegrzeczny szef Artem, w dodatku Rosjanin- nadają wymarzonej pikanterii całej historii. Ich wspólna relacja to ogień i reszta żywiołów w jednym splocie. Czy taki związek ma szanse przetrwać? Czy siła napędowa ich namiętności, pożądania i miłości doprowadzi ich do zniszczenia?

Akcja dzieję się w dwóch lokalizacjach, w Polsce w Zielonej Górze oraz w Moskwie- rodzinnym mieście Artema. Tu właśnie podczas służbowej podróży Leny, świeżo awansowanej liderki z resztą współpracowników poznajemy cisną i mroczą stronę życia Młodego Harardova. Artem w sytuacji zagrożenia działa impulsywnie i eliminuje problem oraz tych, którzy zagrażają w najprostszy i brutalny sposób, pozbywając się ich. Zraniony wcześniej, zdradzony i oszukany nie darzy nikogo zaufaniem poza dwójką przyjaciół, których też traci za sprawą podstępnego incydentu. W konsekwencji jego decyzja zmusza przyjaciela do ucieczki a ściąga na Leną złych i żądnych zemsty.

Zło atakuje znienacka, liczy się każda godzina, dzień a w rezultacie śmierć wydaje się zbawienna. Ile wytrzyma ciało i dusza? Czy ratunek nadejdzie nim będzie za późno? Czy możliwe jest poskładanie człowieka po takiej traumie i niewoli do życia?

Wreszcie nie każda ucieczka jest właściwym rozwiązaniem, w zasadzie żadna ale ta okazała się ostatecznym.
Zachęcam do zapoznania się z historią „Magazynierki”, pięknej i trudnej, zabawnej i intrygującej. Czytając odczułam wszystkie emocje, od radości, strachu, rumieńców, płaczu i straty po wszystkie skrajne. Książka, której nie odłożycie przed zakończeniem.

Stan rozbitego serca, które trzeba posklejać, to moje wrażenie po lekturze tej książki. Ona złamała mi serce.

O ile postać Leny Pisarskiej z każdym rozdziałem zyskiwała sympatię o tyle na koniec porzucenie nieme przez nią wspólnej relacji tą sympatię rozdarło. A skoro autorka zapowiedziała kontynuacje, wypatruję informacji o dalszych losach bohaterów.
Chyba zawsze...