Jana Himilsbacha znają wszyscy miłośnicy polskiego kina. Starszy pan o wyglądzie i sposobie mówienia PRL-owskiego menela czarował w wielu filmach i do wielu napisał scenariusze. Z czasem stał się źródłem anegdot i obiektem fascynacji, a dla niektórych nawet wzorem do naśladowania. Co ciekawe, naturszczykiem był nie tylko w kinie, ale też w literaturze. Stąd jego Łzy sołtysa i inne opowiadania budzą sprzeczne opinie.

Niewielki zbiorek zawiera kilkanaście opowiadań z życia klasy pracującej i niepracującej. Żadnych tam inteligentów czy ważnych urzędników. Himilsbacha ciągnęło bowiem do zwykłych ludzi tyrających osiem godzin dziennie, a do domu wracających przez monopolowy. Jedni z nich cwaniakują, inni starają się żyć uczciwie, są też tacy, którzy – jak bohaterowie zekranizowanego Party przy świecach – mają aspiracje. Często próbują coś osiągnąć, zmienić swoje życie, ale nieraz przegrywają w starciu z ponurą rzeczywistością.

Dość łatwo zauważyć wady zbiorku. Historyjki zebrane w Łzy sołtysa i inne opowiadania często mają wady koncepcyjne, brakuje im odpowiednio rozbudowanych wstępów bądź zakończeń, są też takie, które urywają się ciut zbyt gwałtownie. Nie zawsze są też pięknie napisane, czasami gryzą powtórzenia bądź nie do końca zgrabne zdania. Opowieści te pasują jednak do klimatu lat siedemdziesiątych, robotniczego, papierosowego, z winem pitym na szklanki i zakładowymi majstrami litującymi się nad swoimi podopiecznymi.

Kto lubi te klimaty, kto lubi postacie grane przez Himilsbacha i jego filmy z epoki (Przyjęcie na dziesięć osób plus trzy), poczuje bluesa i spędzi nad tomikiem kilka przyjemnych wieczorów. Komu jednak ten cwany „kamieniarz” nie pasował, a sławnej anegdoty z angielskim nie rozumie, będzie srogo rozczarowany. Podobnie jak ten, kto będzie szukać w Łzy sołtysa i inne opowiadania samych żartów. Opowiadań Himilsbach nie pisał dla jaj…

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/

Jana Himilsbacha znają wszyscy miłośnicy polskiego kina. Starszy pan o wyglądzie i sposobie mówienia PRL-owskiego menela czarował w wielu filmach i do wielu napisał scenariusze. Z czasem stał się źródłem anegdot i obiektem fascynacji, a dla niektórych nawet wzorem do naśladowania. Co ciekawe, naturszczykiem był nie tylko w kinie, ale też w literaturze. Stąd jego Łzy sołtysa...