Trochę czegoś innego spodziewałam się biorąc tę książkę do ręki - więcej geografii, konkretnych miejsc, przedstawicieli angielskiej społeczności. Takich elementów namacalnych. Dostałam jednak coś lepszego, aniżeli oczekiwałam - swoisty pamiętnik życia polskiego emigranta w "wyidealizowanej Wielkiej Brytanii". Wyidealizowanej, bo znanej z filmów i seriali jak z obrazka, gdzie wszyscy są tacy dostojni. Znanej z uwielbianej literatury angielskiej, gdzie nawet bohaterowie z klasy niższej są tacy angielscy. A okazuje się, że Brytyjczycy też dłubią w nosie i korzystają z ubikacji. Obserwacje Klaudiusza Lacha opisane w krótkich ni to opowiadaniach, ni to felietonach są jednymi z lepszych tekstów, jakie ostatnio czytałam. Od konkretnych i wprost opisanych sytuacji, poprzez zrzucenie z piedestału Kubusia Puchatka, do pięknego, niemal poetyckiego opisania nadchodzących i odchodzących pór roku. Przez to wszystko przebija ironia, ale nie złośliwa, humor, ale nie taki, że śmiejemy się w głos i swego rodzaju smutek oraz samotność emigranta, a także duma z pewnych polskich dobrodziejstw (choćby gruby plaster polędwicy sopockiej w kanapce). Po przeczytaniu stwierdzam, że mimo iż książka nie opisuje miejsc konkretnych do zwiedzania (muzea, mosty, parki itp.), to daje mi nowe spojrzenie na to, co angielskie. Na codzienność, zwykłość i uruchomiła we mnie tęsknotę za dobrą kawą, choć to herbata jest wielbiona przez Anglików. To moje spojrzenie na tę ciekawą, trochę zaskakującą, ale bardzo interesującą książkę. Polecam :)

Trochę czegoś innego spodziewałam się biorąc tę książkę do ręki - więcej geografii, konkretnych miejsc, przedstawicieli angielskiej społeczności. Takich elementów namacalnych. Dostałam jednak coś lepszego, aniżeli oczekiwałam - swoisty pamiętnik życia polskiego emigranta w "wyidealizowanej Wielkiej Brytanii". Wyidealizowanej, bo znanej z filmów i seriali jak z obrazka,...